We naderen België, plaatsen als Hondschoote en Duinkerke vinden we in de atlas van Frankrijk.

Belgische kinderen - het einde van het schooljaar - moeten het kustplaatsje Wissant (Wit zand?) via een opdracht in kaart brengen in een ziedende storm, gewoon regenjas, pen en een papiertje.

Slaat bij het geroemde Belgische onderwijs het masochisme bij de leerkrachten ook toe; zij kijken vanuit een serre-achtig etablissement met de duurdere wijnen op de kaart tevreden toe hoe ze hun kinderen terugpakken na een jaar lesgeef-leed.

Ze helpen me in vlekkeloos Nederlands de Spar vinden voor wat noodvoorraad.

Waarschijnlijk ook een leerkracht (Belgisch nummerbord) ziet eerder op de dag kans een hekwerk op de parkeerplaats bij Cap Gris Nez te rammen. Gewoon (..) blind in de achteruit want anders zou je eens 20 meter moeten lopen in dat hondenweer.

Nummertje drie (situatie 3) schaamde zich waarschijnlijk Belg te zijn want hij gaf antwoord in het Engels op mijn aanbod hem de weg te wijzen. Mijn Frans is duidelijk beter dan zijn Sri Lanka Engels met een Portugees accent.

'Senk joe ferry muts' en weg is hij. De tegenligger ontwijkt hem attent.

Bestaat België nog, want stikte het ooit in Nederland van de stadhouderloze tijdperken (tijden van grote bloei meestal), onze zuiderburen hebben een voortdurende regeringscrisis. En hebben daar wel een goede reden voor, zeker en vast: de taalstrijd.

BHV is een gevleugelde afkorting. Waar wij denken aan bedrijfs hulp verlening, willen ze in de regio Brussel (de plaatsen Brussel, Halle en Vilvoorde} ontstekingskaars zeggen ipv bougie. Er zijn oorlogen gevoerd om minder.

En bestaat Nederland nog? De verkiezingen van 9 juni zijn vers maar 'the results from the Netherlands' halen hier de media niet.

De wind giert over de berg (..) we wachten op het uitzicht op de beide kapen (Gris Nez en Blanc Nez) maar voorlopig is de boer blij want z'n 25 ha mais houdt vooral van zon, maar ook van regen.

Het campertje beweegt als de Erasmus - of Flaubert brug, in respectievelijk Rotterdam en Rouen, in de wind. De handleiding rept niet over het laten zakken van het hefdak bij windkracht zoveel (wel zegt het grondige Duitse boekwerk geen stokbrood op tafel te laten liggen als je gaat rijden, aangezien rondvliegende kruimels kunnen leiden tot desoriëntatie van de chauffeur. Echter, zonder dit kruimelwerk is het vizier vaak ook verkeerd ingesteld.

E. leest een boek, laat van de spanning de koffie koud worden want morgen moet het gebeuren: op fossielenjacht in het roemruchte Cap Blanc Nez. Die lagen er dertig jaar geleden en nu maar hopen dat de toevallige voorbijganger heeft gedacht: Hé, wat mooi, die laat ik voor E. liggen.

Of de natuur de voorraad aangevuld heeft. Volgens boer Dominique gebeurt dat vooral in de winter.

Dat duurt nog maar een paar maanden want buiten hoor ik de novemberstorm.

Ik weet al waar we in februari heen gaan.

Eerst Wissant, het strand ziet er fraai uit. En de bediening bij de Spar klopt ook: kort en ongeïnteresseerd.

Toeristenseizooen.

Van de winter maar terug gaan toch, misschien is na zo'n wederzien het ijs gebroken.