Bordeaux naar Rouen, twee dagreizen voor ons. En dan te bedenken dat de heren wielrenners die afstand (maar dan Bordeaux -Parijs) als een eendaagse klassieker aflegden.

Wij missen hun peppillen deerlijk en compenseren dat door onderweg rustpauzes te nemen en soms daarbij tegelijk iets aardigs te bezoeken.

'Iets aardigs' is daarbij zeker niet Oradour-sur-Glane, bij Limoges. Het stadje, of de ruïnes die er over zijn na de destructie door de Waffen-SS op 10 juni 1944 toont een van de bizarre kanten van de oorlog.

Het regiment nazi's dat van kwartier verhuisde vond het stadje op haar weg en dit werd totaal verwoest. Let op de datum, dus na D-Day.

De bewoners herbouwden Oradour pal ernaast voor zichzelf en de grillige formaties, onnatuurlijke rotspartijen en verspreid nog wat gereedschap en landbouw werktuigen, lieten ze ongerept en vormen nu een ville de mémoire.

Veel bezoekers en kennelijk verplichte kost voor scholieren; dat kun je overduidelijk horen.

Valencay, Chambord en Cheverney liggen op de route en de kastelen daar zijn anders dan de gebruikelijke fortificaties op een heuvel die vooral sterk moesten zijn. In Cheverney is bovendien een Kuifje tentoonstelling maar die is magertjes en gelikt en daarom bekijken we 'm uitgebreid want dan heb je nog wat voor je twaalf euro.

't Weer is ook magertjes, wordt al dagen/weken voorspeld. Maar voor reizen en stedentrips is het perfect. Welja, dan ook naar Chartres met haar bekende kathedraal, hoog boven de omgeving uit torend (of torenend?).

Door dit risico mijdend gedrag wachten we met terug-naar-de-kust door in Rouen te blijven hangen.

Mooie stad met ... jawel, ook een kathedraal en ook in de steigers... maar er is veel meer te zien. Een heel arsenaal aan vakwerkhuizen, een geweldig meanderende Seine, maar toch geen 'eenheid' zoals in Bordeaux.

De nieuwbouw hier en daar detoneert. Teveel verkeersstromen aan de Seine-oever.

Deels ook een gevolg van de oorlog. De Amerikanen bombardeerden per ongeluk de noordoever, terwijl de Duitsers op de andere oever zaten. Behalve materieel: 24.000 doden bij wat zij eufemistisch noemen 'collateral damage'.

De opbouw is - lijkt het - planloos gegaan. Te snel wil men weer een belangrijk commercieel centrum zijn.

Maar planloos, dat is ons eigen, zegt een Franse buurman. En hij vertelt het verhaal van de nieuwe Seine-brug die op de een of andere manier te liften moet zijn met kabels.

Het schijnt niet te werken ondanks de honderden miljoenen. Dat google ik nog eens. De kabels hielden echter toen er een aantal vrachtwagens tegelijk over ging. Maar ze lijken van elastiek, alle foto's vanaf die brug zijn bewogen. Voor sommige toeristen, de bungee jump types, is de brug daarom een attractie. Rouenezen rijden of lopen liever om, over de Pont Jeanne d'Arc of Pt Guillaume le Conquérant (Willem de Veroveraar). Ze vertrouwen kennelijk het verleden meer dan het heden.

Collateral damage was ook dat de schepen bij een Sail manifestatie in 2008 niet door de weigerende techniek de Seine konden opvaren tot in de stad.

Feitje uit de Franse cultuur: bedelaars werken van 10.30 uur tot 16.00 uur.

Zitten bij ingang kerk of (praktisch) onder een pinautomaat.