De pizza is van pizzeria Amalfi in de Via Rosa. Erg praktisch, deze locatie,ongeveer tussen het treinstation en de bed&breakfast die we hebben afgehuurd. Het is er zeer druk en dat vertalen we in: dit restaurant is erg populair. Het duurt daarom allemaal wat langer maar het personeel loopt de benen uit de bijbehorende lijven.

Het wachten wordt beloond.

http://www.mapmyride.com/route/it/bergamo/550435493538

Kaartje: Wandelen door Bergamo (under construction)

We zitten er met z'n zevenen en dat is weer eens wat anders dan - veelal - alleen eten. In een pizza zitten mozzerella en pommodora, da's zo'n beetje standaard; we lezen op de kaart dat er ook frutti di mare en patatine frite in kan zitten. Dat klinkt ook bekend.Maar inLombardije, de bakermat van de pizza, verwachten we echte pizza te eten!

De Primavera lijkt me ook lekker: P. en M. (standaard dus), verdure miste en sott'olio. Een beetje googlen in onze hersenpan levert de bijbehorende (en achteraf juiste) vertaling op: vert = groen en dat zullen dus wel gemengde groenten zijn. Sott'olio: een soort olie?

Italiaans in vijf dagen, ik begin te geloven dat het kan.

Ieder nadeel heb z'n voordeel, zei Confucius of een collega-wijsgeer al. Door de plensbui van vanmorgenkreeg ik een spoedcursus pizza's determineren in de schoot geworpen. Het afdakje waar ik me een uur verstopte voor de regen was van een pizzeria, zoals procentueel de meeste afdakjes in B. behoren aan pizzeria's. Banken (allemaal Banco di Popolare en dan een plaatsnaam) zijn een goede tweede. Maar omdat veel banken op 'omvallen' staan (de term omvallen heb ik geleerd op de cursus Veilig beleggen) kies ik voor de pizzeria.

Echtgenote, dochter, 'schoonzoon' en (klein)kinderen vinden een weekend Italië een goed idee en dus zitten we aan aan hèt culturele erfgoed van Italië: de pizza. (op die culturele erfgoedlijst zag ik ook de Dom van Milano, de maffia, het plein van Sienaen ravioli; geen wonder dat Italië met China en Spanje de topdrie vormen van de Unesco-werelderfgoedlijst).

De fietstocht zit erop, de was is ook opgehangen... Te zien moeten zijn: een shirt, handdoek, sokken, pet en onderbroek.

------------------

...dit is een echte tandradbaan (Drachenfels), die op de volgende foto- naar de Citta Alta van Bergamo - is veel ouder en daarom? tandenloos:

Natuurlijk bezoeken we ook de citta alta (bovenstad) die wel zo hoog ligt dat we de tandloze tandradbaan nemen; een kabel trekt het ding met passagiers en een immer dikke knoppnbediener omhoog. Het isals een goed werkendetijdmachine: in no time zijn we in de middeleeuwen.

De cultuur uit die tijd, vooral de bouwkunst,slaat aan bij het jonge spul uit het gezelschap omdat de architecten er veel trappen, fonteinenen onverwachte en/of smalle gangen in verwerkten.

Het piazza Vecchia met z'n kinderkopjes is de 'speeltun' waarin de overdekte trap van het Palazzo della Ragione een goed substituut voor de glijbaan is (foto: internet).

Vanaf de stadsmuur zien we in de verteeen wat groter groen gebied, daar liggen de landingsbanen van het vliegveld. Verderis alles volgebouwd. De Po-vlakte, tien miljoen mensen op een klein gebied in de Dolomieten want die paar schaapherders en houthakkers uit de bergen kun je nauwelijks meerekenen.

Vanaf de Citta Alta zien we de Citta Bassa van Bergamo en op de achtergrond een groene vlek waar het vliegveld is in deze onmetelijke Dolomieterse agglomeratie.

Fontein aan de Porta Nuova en gelatti

Ook de (nog) niet tot cultureel erfgoed benoemde productie van Lego is het bekijken waard in de winkel aan de Via Papa Johannes XXIII. De prijs-kwaliteitverhouding deugt, maar de hoeveelheid spaargeld schiet schromelijk tekort. Een Italiaans gelatti is nodig omde gemiste kanste doen vergeten.

Natuulijk de verplichteechte speeltuin, en als bonus-attractie een dubbeldekker, achter het logement die uitgebreid van binnen bekeken wordt en daarna gaan we weer naar de groene strook waar een Ierse prijsvechter zich voorbereidt ons weer terug te brengen naar de buurt van Nijmegen.

De fiets demonteren en inpakken is nog de grootste klus. En natuurlijk vindt de security nog wat dingen die levensgevaarlijk zijn; het zadel met zadelpen moeten apart ingecheckt worden want dat blijken toch wel geduchte wapens te zijn. Je zou er iemand zadelpijn mee kunnen bezorgen.

Door het fietsen was ik al vijf kilo kwijt, de prijsvechter maakt me ook nog eens € 95 lichter. Maar dat hebben ze graag: weinig gewicht in hunjumbo's want die brandstofprijs swingt toch wel de pan uit! Dan stijgen we op en - is het verbeelding? - dat gaat toch makkelijker dan gewoonlijk. En dalen we.

En rijden naar huis. En gaan voor de verandering ... pizza eten.Ook van een prijsvechter, deJumbo in Goor. En ook populair. En lekker.

Voor Edwins verjaardag.

Proficiat.