Appenzell.

Kleine plaats in Oost-Zwitserland. In een keurige rij reden we, een twaalftal fietsers door het centrum. En nu staan we op de foto bij mensen uit drie continenten. Zo schrikbarend druk dat je niet meer beleefd wachten kon tot - daar is-ie weer met z´n vooroordeel - ook Japan ziet dat Appenzell een grote kabouterstad is. We waren op weg naar een nieuw avontuur, slapen in het stro. Daaronder enkele boerenzonen die zich verbaasd afvroegen wat de creatieve boer nu weer bedacht had om z´n inkomen op peil te houden.

Het bleek een voltreffer. Keuze uit hooi en stro, een paardendeken erop en daarop je slaapzak, de gevreesde stofwolken leidend tot niespartijen bleven uit.

Geproest werd er overigens veel - en geproost ook, door het twaalftal fietsers dat alle continenten had bereden en nu voor een reünie naar St. Gallen was gekomen. Met USA op m´n erelijst was ik net door de ballotage gekomen. En terecht want er waren mafkezen (alle Duitsers en Zwitsers kenden het woord, Käsekopfe kenden ze niet) die meer dan 20.000 km hadden gereden in enkele jaren.

Nu was de rit kort maar heftig. De laatste 1,5 km auf dem Alm was gemiddeld 15 % en daarna bleek het Appenzeller bier en de vino primitivo goed te vallen. En de barbecue verzorgd oor het agrarische echtpaar was uit de kunst.

België werd nog gekozen als meest fietsonvriendelijke land, maar de stemming, op z´n Zwitsers, zoals bij hun referenda tot voor kort, n met hnd opsteken was niet eenduidig. Gelukkig werden onze zuiderburen ook gekozen tot de aardigste mensen als het ging om zaken als de weg te vragen of een pint bier te drinken.

T^rouwens, dat fietsonvriendelijke was vanwefge het plotseling ophouden van fietspaden en voorbij scheuren van vrachtwagen op minder dan 30 cm van je kostbare lijf. In een beschaaafd land hoor jeminimaal drie maal aan te kondigen dat een fietspad ophouden en dan ook alternatieven voor te stellen of en verkeersbrigadier je verder op of van de weg te (laten) helpen.

Het lijstje met beschaafde landen werd daarna ook nog gemaakt, maar het bleeft tot nul beperkt.

Vandaag regende het gelukkig. Een regenjas voor niets meesjouwen is ook een crime. Daarom ben ik met een Liechtensteiner, verre achterneef van de vorst alhier, meegereden naar z´n landen neergestreken in de jeugdherberg bij Vaduz, een dag eerdfer dan gepland. De computer ziet echter geen kans, een email te sturen naar Chur om daar de overnachting te annuleren want morgen wil ik door naar Splügen.

Verzoek aan jullie, lieve lezers om dit bericht te sturen naar info@dreikönige.ch

Kann leider nicht kommen Dienstagabend 9 September. Dauerregen hat das Programm ganz durcheinander geworfen.

Voor geworfen svp een beter woord zoeken.

Straks ga ik met Bernard een hapje eten, waartoe hij me in een bui (alweer een bui, daarna brak de zon door) van vaderlandsliefde uitnodigde, vooral omdat de Duitsers er vrijdag maar 6 hadden ingeschopt in hun stadionnetje in Vaduz. Oh, met voetballen.

Vast bedankt.