De Zwitserse grens over gaat vrij ongemerkt, geen fanfare of Eidgenossische Musikanten. Zelfs de douane heeft geen zin zich om fietsers te bekommeren; automobilisten worden plichtmatig gecheckt,de tweewieler laat zich lijdelijk en vrij tijdelijk het bos insturen om na een half uur en een fijne afdaling te merken: ja, dat is Schaffhausen. Ik wist het al want de koeienbellen laten je het ook weten.

Bij de Zwitsers is erkennelijk weinig aanloop in JH´s; men kan pas na 5 uur inschrijven. Deze keer waren er wel tien gasten in Belair Schaffhausen, alweer bijna privé. Nog geen record, zoals het drietal vorige week in Brüggen.

Allemaal sportievelingen, hikers die even van Stuttgart naar Milaan lopen... of een fietsend echtpaar met aanhangwagen waarin tent en twee kinderen beneden de drie. Het kan dus nog gekker.

De laatste dag (en nacht) in Duitsland begon met een overnachting in een zgn Ferienwohnung, een heel paleisje voor mij alleen. Zoiets als het Hilton, maar dan kleiner en in de prachtige heuvels van het Zwarte Woud. Het onderkomen van de familie Behrends in Villingendorf is te vinden en boeken via de ADFC-site Bett und Bike.

Vlakbij Rottweil, een prachtig stadje op een kruispunt van wegen. Veel te leiden gehad - daarom - van oorlogen maar voor zover nodig goed gerestaureerd.

De kitsj bestond uit hier en daar wat dieren, zo te zien honden. Het ras ken ik niet, heb het tegen m´n gewoonte in ook niet aan een Rottweiler gevraagd.

Bij Donaueschingen blijkt de Donau nog steeds te ontspringen en dat zie je vooral aan busladingen toeristen die een muntje komen werpen. Een bus kwam nog klem te zitten door een vrachtwagen uit Terapelkanaal. De chauffeur weet de weg niet goed (ik heb tenminste een TomTom ) en ik help hem uit de droom. Hij komt Heineken bier brengen want binnenkort (eind september) is er een concours hippique in Donaueschingen. Daar hoort toch Grolsch bij?

De Rijn is al een aardig eind onderweg in Schaffhausen en dat laat-ie luid en duidelijk weten.

Hoogteverschil 'slechts' 23 meter, maar wel 150 meter breed.

Een gigantische ervaring, deze grootste waterval van Europa (vooral door z´n breedte), die ik bijna wil vergelijken met het voor het eerst zien van het Grand Canyon. En dan te bedenken dat we ooit als gezin die Reinfall hebben gemist omdat-ie niet te vinden zou zijn. Waren we maar met de fiets geweest...

Omdat je - dus - pas om vijf uur kunt inschrijven voor je onderkomen, is dit een prachtige Verschnaufpause plaats. Foto´s maken (waarom eigenlijk, er zijn al veel mooiere in de boekhandel, op internet enz.), iemand maakt een foto van mij en de Rheinfall en ik blijk dus ook al aangestoken door het japanner-virus. Geen wonder want in Pforzheim (zes gasten) was ook een heerlijk spontane Japanner die dit wel herkende. Hij had drie halve liters bier bij de supermarkt gehaald; morgen zou hij z´n portfolio laten zien met schilderijen en grafische ontwerpen: een gesprek met de universiteit aldaar om te komen studeren. Dank zij mij is die kans wat groter gewordenop een goede toelichting want ik heb hem geholpen het bier op te maken zodanig, dat hij zich precies genoeg moed had ingedronken.

Nieuwe stand (zie vorige item):

Stadjes:

1. Ladungen (westelijk vanHeidelberg)

2. Rottweil (ten zuiden van Pforzheim)

3. Horb (ten noorden van Rottweil)

4. Oberwesel (tussen Koblenz en Bingen)

Steden:

1. Mainz

2. Heidelberg

....Schloss Heidelberg

3. Bonn

4. Köln

Routes:

1. Rijn (Koblenz-Bingen)

2. Nagold (Pforzheim - Horb)

3. Neckar (Horb - Rottweil)

4. Eifel (Mayen - Löf - Boppard)

5. Rijn/Bodensee (Schaffhausen - Konstanz)

Die laatste en klassering vandaag na een kort ritje Schaffhausen - Kreuzlingen. Beetje miezerig gelukkig want dat houdt alle dagjesmensen-fietstoeristen op de indoorbowlingbaan; alleen de diehards en dan is het al vrij druk.

Plaatsen als Konstanz, Rottweil am Neckar en hier Stein am Rhein werden eeuwen geleden al met graffiti bewerkt.

In Stein am Rhein valt dat om 10.00 uur nog mee. Prachtig stadje, vakwerkhuizen natuurlijk maar ook veel fresco's op de buitenmuur.

De route blijft voorlopig tamelijk vlak en dat zal overal wel zo zijn langs rivieren die niet door canyon-achtige dalen stromen. Maar gelukkig is er hier en daarin de verteeen berg te zien. Ik kijk er nu al tegen op...

Zwitserland, groen en aangeharkt: mooi fietsland.