USArie.reismee.nl

Portugal (1)

Van Castro Marim tot Sagres

De kust lokt want het weerbeeld normaliseert zich en dat betekent in Andalusië: warm (27 - 32) en droog.

Van Cordoba naar Huelva, het Spaanse advies, wordt een paar km verder, naar de Portugese Algarve. En dat gaat in een vloek en een zucht. Veel snelwegen in Andalusië en rotondes, vaak weinig verkeer; de kip en het ei, de economie zou nu kunnen/moeten aantrekken (los van de crisis). En bij allerlei projecten de Europese vlag. We rijden over een stukje eigen (gefinancierde) weg en de Spanjaarden zijn zo vriendelijk, daar geen tol te heffen. Dat gebeurt alleen op de beide grote aders langs de kust.

Twee kastelen telt Castro Marim, net over de grens. Er is ook een goed geoutilleerde standplaats voor campers en omdat de monding van de rivier die beide landen scheidt natuurgebied is (parc natural), zijn in de verte pas de flats van Monte Gordo te zien, wel bekend uit de folder.

Wij zijn tevreden met de wat ongereptere omgeving van het grensgebied. Ook hier stuurt Brussel geld om die natuur nog wat minder natuurlijk te maken. We voelen ons extra thuis op de strekdam langs de Guadiana die vooral vissers trekt en maar een enkele - vooral Portugese - zonaanbidder voor wie dit strand wat te ver van de TUI en Thomas Cook pakhuizen is.

Het binnenland waar ik me enkele tientallen kilometers per fiets in waag is vooral heet. Na de kwakkel lente, vorige week was het nog 12 - 15 graden in Zuid-Iberië, is het volop zomer. Dat blijft voorlopig wel zo en daarom wordt bv. de haver die nog vrij groen is, geoogst.

We besluiten de ondergaande en opkomende zon - en de periode daar tussen in - op het eind van de strekdam mee te maken, als prelude van een Algarve deel van de reis dat loopt van de zuid-oost naar de zuidwest punt. En dat zuidwesten is dan gelijk het zuidwesten van Europa, zo lokt de folder. Maar is ook erg mooi, weet E. uit ervaring.

Enkele dagen bij de grens in Castro Marim, de Guadiana bij de hand en de landengte met een strandje gebruiken we om te overnachten. De charme van behoorlijk primitief, wederom dankzij de EU want het is als natuurgebied gelabeld en dan moeten de hordes wegblijven.

Via het mooie Tavira waar we het strand uitgebreid testen (stad en strand heel goed) rijden we naar Quarteira waar we volgens een boekje aan/bij het strand kunnen staan. Dat ultieme gevoel uit de reclamefolder voor ons voertuig zoeken en vinden we aan de oostrand van het stadje waar de golven nogal onstuimig zijn om de overwinterende medemens in los te laten waardoor ongebreidelde bebouwing uitblijft.

Zon, zee, strand, schelpen: missie geslaagd. In het achterland liggen enkele moois plaatsjes, zoals Alte, Palerne en Loule waarvoor A. toch nog enkele dagdelen kan vrij maken om het Portugal gevoel compleet te maken. Het nabijgelegen Villamoura is hèt schoolvoorbeeld van de bestemming van de op Faro vliegende zonzoeker. Je vergeet dat je in Portugal bent, het kan ook Isla Margarita of Calella zijn. Niets autentieks. De zebrapaden zijn extra breed maar de Portugese automobilist heeft hier geen boodschap aan. We zien als speciale attractie veel vege lijven zich redeen door onvermoede snelheid en lenigheid, verborgen in veelal flink uitgedijde lichamen.

De schelpenvoorraad breidt zich uit en we overwegen een terugrit van de firma Heiploeg, garnalenvissers uit het noorden, te gebruiken om het kostbaars in de Lage Landen te krijgen. Tot nu toe kan de VW het behappen. 'Als we nou eens die grauwe schutting thuis hiermee decoreren...

Er is is inmiddels voor zo'n 6 meter schutting gejut, van de 15 die een facelift dienen te krijgen met dit nieuwe behang.

Dat worden dus nog wat tussenstops aan de Portugese kust; de temperatuur maakt de bslissing

hiervoor makkelijk.

Op weg naar Sagres blijven we steken in een mooi dalletje bij Salema. We besluiten een rustdag te nemen na drie weken onderweg. Het ruisen van de zee, de minder felle zon en een voorraad bloemen waar iedere biologieleraar die een herbarium van zijn pupillen wil zien, mee tevreden zoiu zijn.

En in de verte hier en daar wat kleine oprispingen van bouwwoede: ook dit (westelijke) deel van de Algarve zal eraan geloven. De zee te ruig voor de off-season tourist? Enkele zwembaden, casino's, golf links en fietsroutes (de laatste mede mogelijk gemaakt door de EU) vullen het gat moeiteloos.

De kranen staan echter stil, geren bouwvakker te bekennen, roestige omheiningen geven aan dat dit niet van vandaag op gisteren was.

We zaten na allerlei hoogtepunten dus in eendalletje bij Salema. Enkele wolken aan verre horizonten joegen ons de stuipen op het lijf, de temperatuur daalde tot wel graden (09.00 uur a.m.) en dus besluiten we de voordelen van een mobiel huis maximaal uit te buiten: dak en deuren worden gesloten en we vertrekken in noordelijke richting, de Algarve achter ons latend.

We blijven in de buurt van de (west)kust om de Atlantische Oceaan nog een kns te geven; de golven zijn nog al onstuimig en zwemmen is op eigen risico; surfers kunnen hun lol niet op.

We bekijken twee mooie stranden - voor later - want het gedrag van de zee blkijft te wensen over laten. Ook de zon heeft een rustdag.

Op naar Evora, Portugal heeft nog zoveel moois.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!