Omdat Edwin en Martine niet aan een paar landen toekomen nemen wij de honneurs waar.

Luxemburg tellen we niet mee (dezelfde vlag), België bestaat waarschijnlijk niet meer, dus Frankrijk, Spanje en Portugal komen voor onze rekening.

Die rekening begon al Spaans georiënteerd, nl. gepeperd - met de aanschaf van een VW California.

Een gouden greep echter, dit opgevolgde advies van Ot. Vooral het hefdak is een uitkomst. Altijd maar gebogen staan in een tentje, een zware rugzak bij je, treinen die uitvallen, vliegtuigen die niet tegen een aswolkje kunnen, nu hebben we alles all-in.

In een vloek en een zucht ben je in Noord-Frankrijk, vooral als je op zondag rijdt. Geen processies in België die je ophouden, een genot om door knooppunt Luik te rijden en veel pit onder de motorkap.

Om het vakantiegevoel te versterken doen we in Nancy de eerste buitenlandse aankoop: L & M sigaretten. Omdat het op Place Stanislas is word je niet verrast door de prijs: € 5,00. Bovendien breekt de zon voor het eerst door op deze voorlopig regenachtige tocht. En het fietsritje langs de Moezel is heuvelachtig maar niet té. Al wordt in het kanaal ernaast een afstand van 2,5 km overbrugd met 10 sluizen, allemaal op het punt door te breken van ouderdom.

Besancon met haar citadel, Lyon met haar mooie binnenstad, zijn we toeristen of reizigers? Het had allemaal met trein en rugzak gekund.

De Gorges van de Tarn zijn van een ander kaliber. We slaan het kayakken over en genieten vooral van het uitzicht en ... daar is-ie dan: le viaduc over de Tarn bij Millau.

Allemaal redenen om een kaart te kopen ('da's toch veel leuker dan mailen of chatten') en de diverse relaties te sturen: we doen aan cultuur en zijn niet lanter aan het fanten.

Dat komt pas na een weekje als we het strand opzoeken daartoe in staat gesteld door een mooie weersomslag. Cap d'Agde klinkt verantwoord, we belanden in Marseillan. Een van ons verdwaalt al fietsend en we besluiten de Franse politie in te zetten om dit gebrek aan goede bewegwijzering op te lossen.

Zij doen hun plicht, Sarkozy kan trots zijn op z'n mensen. Blijde hereniging na 10 uur zoeken en veel hulp van o.a. twee ingezetenen uit Ierland, die als enigen in de wijde omgeving - ook - Engels spraken. Zij doen het werk, de gendarmerie krijgt de credits.

In Spanje zijn de stranden makkelijker terug te vinden, als je even uit de koers bent: een serie hoge flatgebouwen met lucide namen als Casa Blanca en Peniscola (..) zijn je tot richtsnoer. Het is wel een kunst geen mensen te overrijden die in vrij groten getale over de boulevard flaneren en die een lage ontwijk-modus hebben, vooral die behoren tot het gilde van de grijze nomaden en 'snowbirds'.

Een smal reepje is voor fietsers, die daartoe een maximum snelheid van 10 km mogen ontwikkelen.

Wandelstokken en spaken kruisen elkaar desondanks regelmatig en daarom volg ik het advies van het Buro voor Toerisme, een mooie tocht buiten P.

Maar dat geeft andere problemen, zodat ik niet ver kom (zie foto van Spaans fietspad).

Slecht weer blijft het Iberisch schiereiland kwellen; vooral noordoost Spanje zal koud worden meldt El País de lezer. We besluiten door te rijden in de richting van Andalusië, gepland doel.

En daar zijn de parels uit de reisgidsen, maar ook de vergeten 'gems'.

Ubeda, Baeza en Jaen, de witte steden.

Maar o wat spijt, het mooie weer breekt uit, na een kleine twee weken (met drie pracht dagen in Pensicola).

Dat wordt schipperen: het fraaie Cordoba bezoeken of zwemmen in zee (150 km), een nabijgelegen rivier (vrij modderige Guadalquivir) of in het zwembad op de camping dat volgens de gids op 15 mei open gaat.

Manana (= 17 mei) gaat het open, belooft de receptioniste.

Eerst zien, dan geloven... Gelukkig biedt veel schaduw en een zoektochtje naar een meertje soelaas.

Het meertje wordt niet gevonden, wel een paar heerlijke vruchten des velds waarin we de moerbei herkennen, en iets wat op een kruising tussen mispel en abrikoos lijkt.

Na dit toetje onderweg (tellen we bij het 'uit eten') besluiten we het hoofdgerecht te laten aanrukken uit de kantine van de camping: geroosterde kip en patat.

Het is duidelijk, we zijn toeristen.