Als je een standaard reisverhaal over Amerika leest, heeft de blijde reiziger en rijder nu ongeveer 1200 kmafgelegd. Mijlen toch? En een fietsers weet nog meer te imponeren door er een hoogtestaatje bij te zetten, liefst met staafdiagram.

Vanaf de derde dag lukt het de doorsnee Amerika-bezoeker, het aantal 'gepresteerde' mijlen om te rekenen. Met de temperatuur is het een ander verhaal. Vandaag was het in Bismarck 69 graden Fahrenheit. Maar over een week hoor je het van mein Celsius. Alleen: wat is de waarde van zo'n mededeling voor de fanclub die minstens drie maal daags op deze site afstemt om thrilling events te consumeren. Of iets nieuws willen horen en niet voor de zoveelste keer dat de Amerikaan graag in een SUV rijdt. (SUV = ...Normaliter zou ik dat even toelichten maar nu: als je een computer hebt, kun je dat googlen; eigen initiatief, die omslag heb ik inmiddels gemaakt.)

Na vier volle dagen zijn we nog niet verder dan 38 mijl van Bismarck geweest. Hoogteverschillen zoals in Zuid-Limburg, maar dan zonder de Cauberg, Keuterberg en nog zo'n scherprechter waar dikbuikigen denken Sonja Bakker te kunnen overslaan, zijn er nauwelijks.

Maar we hebben al tientallen zaken gezien en gehoord waarin Bismarck, Noord-Dakota of iets anders dat tot een topografische eenheid kan worden gerekend, het grootste, eerste of enige van het land of de wereld is. Prestaties, af te meten, daar houden ze hier van.

De meeste honing van de USA wordt geproduceerd in ND. Van levensbelang lijkt me, waarom weten we dit in Twente e.o. niet? Heeft Charles Groenhuijsen zitten slapen toen hij commentator voor de NOS was, een publieksomroep dus van mijn belastingcenten, zou ome Kees zeggen?

Het hoogste gebouw (weliswaar een satelliet-ontvanger) stond in ND, bij Fargo. Maar nou wil het geval dat die Arabieren geld als water verdienen met de olie en dus een paar meter extra plannen en inmiddels gebouwd hebben in (zal wel) Dubai (zijn).

Dat geld als water komt onder meer uit de VS waar bijvoorbeeld de auto's zuipen als ketellappers. Er wordtnu steen en been geklaagd over de benzineprijs, hier inmiddels opgelopen tot zo'n 66 eurocent. Daar lachen wij om maar de Amerikaan dient wel gigantische afstanden af te leggen om economisch en sociaal te kunnen (over)leven.

Ironisch was bv. dat ik een SUV kon huren voor $455 per week (301 euro, sorry het euroteken zit niet op dit toetsenbord, europa bestaat nauwelijks voor de doorsnee yank). Maar ik kom hem upgraden naar een Compact model Hybride voor $ 500 per week. Nou ja, dat was de cartoon gisteren in de Bismarck Cronicle.

We (ik) dwalen af (afdwalen? Oh ja, even voor mezelf noteren: een Garmin aanschaffen, 150 dollar met kaart van USA..).

Verder met het het hoogste/beste/sterkste/grootste...

Guinness Book of Records: sla open blz 783 en je leest het bijzondere verhaal over het record aantal snow-angels dat voor het Capitol van Bismarck in de sneeuw lag te spartelen en zo een plaats in het roemruchte boek verdiende.

Lees je ooit over zulke prestaties bij ons?

Een zootje dominostenen in een verwarmde hal om laten vallen en als een vogel de voorstelling bedreigt, dan pief-paf-poef... Armoedig eigenlijk. En dan de Amerikanen verwijten dat ze van pief-paf-poef (..) houden.

Nu heb ik inmiddelstotaal geen moeite met deze 'streberige' houding. Want die is in feite peanuts vergeleken bij de mijlen-fetisjisten die auto's van verhuurbedrijven afraggen om ondertussen ook nog wat foto's te kunnen maken van ...uuh .. Mount Rushmore en Crazy Horse en een buffalo en ......

Nou meer eigenlijk niet, missie geslaagd, snel verder naar een indianenreservaat (Wounded knee, 400 km voor omrijden en je ziet er niets, alleen: Wounded Knee is een must want 300.000 andere verhalenschrijvers melden het op internet sindshet volkksschrijversgilde een podium heeft om zijn vermeende talenten te etaleren).

Wij doen dus gewoon saaie dingen en wie van saai en toch ook wel relaxed houdt, de ouverture bestond uit:

-Veel en lekker eten

-Veel cultuur en natuur zoals: de Zoo, Capitol, Heritage Center, Dan's, Andr'e Rieu op PPS (een prairiezender) vanuit de Efteling. De autochtonen hier zwijmelen erin! Wat een exportprodukt!!!

-In de categorie avontuur: Stroomopwaarts langs de Missouri gingen we naar het Lewis en Clark center. Schande dat dit niet in de geschiedenisboeken staat en wel het verhaal over die houten poot van Peter Stuyvesant.

-Ook avontuur: over de brug over de Missouri die op instorten staat, lopen. ik heb het al drie keer gedaan. Bij instorten ben ik rijk want zoveel heb ik wel van de rondleiding langs onder meer het Supreme Court (in het Capitol) geleerd dat zo'n ongewenste tewaterlating je minstens 5 miljoen dollar oplevert. Ga je langer dan een minuut kopje onder dan wordt dit verdubbeld. En komt de reddingsdienst te laat, dan kun je ook een claim indienen maar daar weet zo'n no cure-no pay-advocaat wel raad mee. Hulpvaardigheid alom.

-Bijna een bambi omver gereden op een geleende fiets (die fiets staat nou weer niet in dat voornoemde GB o R). Deze Raleigh, bouwjaar 1964, is al 33 jaar niet bereden en de banden implodeerden niet toen mijn handige neef er met een generator in1,53 seconden 5 bar inblies.

Enfin, morgen gaan we het Amerikaanse consumentenvertrouwen wat opvijzelen. Shoppingtime. Yellowstone kan wachten. Desnoods tot 2012. Is toch saai als je al weet dat je over een vlonder naar een tribunetje gaat bij Old Faithful waat een geyser, bijna geprogrammeerd lijkt het wel, sissend een waterwolk uitblaast. En dan zit je daar en het 'rolletje is vol'. En als er een file is: een grizzleybeer moet op de foto. En de slimme auteur gaat om 06.30 uur. En om die tijd stikt het nu van de slimme internettende Amerika-bezoekers met camera's en een ge-upgrade huurauto (en soms laptop om het thuisfront staande de ontdekking hispeed te kunnen verwittigen van dit wereldnieuws).

Wat is belangrijk en wat niet?

Hoewel we de media een beetje volgen: is dat Europese voetbalkampioenschap nou eigenlijk wel begonnen? Daar hoor je hier niks van. Zit ik daar met die parafernalia bij m'n neef en nicht te wachten op een moment, om uit ons dak te kunnen gaan.

Saaie mensen, die Nederlanders, zie ik hun denken. En ze schenken nog eens een Fat tyre in, first Belgium beer volgens een waarschijnlijk dronken copy-writer.

We proosten en proesten.

Flat tyre, no way!