Marleen Veldhuis beleefde vorig jaar hier haar doorbraak. De Bornse zwemster werd twee keer wereldkampioen op het titeltoernooi in Minneapolis. Ellen's zwemtalenten worden in de wereld nog nauwelijks op waarde geschat. Dat zij op elke plek waar ze langer dan een dag is, even het water induikt, ook al is het vrieskoud, dat telt niet. Ook niet dat dit stukje masochismeuiterlijk half acht 's morgens plaats vindt.

Maar Minneapolis wordt nu aangedaan, weliswaar bij een tussenlanding, maar daar zal haar doorbraak komen.

Niets wijst er nog op dat het in een andere discipline wordt. Hoewel, niets?

Vorige week keekde koene zwemsterop een fancy-zender (RTL12 of SBS 19 waarschijnlijk) met onverholen aandacht naar stock-car-races. Toeval of niet, het evenement vond plaats in Minneapolis.

Wat dat zijn, stock car races? Niet uit te leggen, google of kijk veel naar de showbus-zenders.

Woensdagavond, tien uur.

Over acht minuten vertrekt het vliegtuig vanuit de dubbelstad (Minneapolis-St.Paul) naar onze bestemming: Bismarck, ND.

De all-weather-zwemster uit Borne die heel lang trouw heeft zitten wachten op de boardingis even (?) weggegaanen op dat moment nog steeds niet terug. Haar partner die had zitten slapen begint de zenuwen te krijgen. Is ze naar buiten, voor een tabaksshot? Maar dan kan ze niet meer binnen komen, dit is Amerika immers.

Om tien over tien nog niet. Een ongeruste echtgenoot wordt koelbloedig geholpen door een medewerskster van de luchtvaatmaatschappij. Het Amerikaans-dikke meisje draait routineus een niewe boarding-pass uit haar computer: morgen om 09.00 uur kun je mee. ' Hotels zijn er genoeg in MSP' ,zegt ze nog even, de service completerend. Fijn dat je als medereizger niet aan je lot wordt overgelaten.

Dan enig rumoer. Mensen springen aan de kant en een wagentje dat lijkt op zo'n karretje waarmee belegen golfspelers en andere elite-sporters, nl. geblesseerde voetballers worden vervoerd, scheurt de wachtruimte binnen. Met wapperende haren achterop: Ellen.

Applaus van de vliegtuigstaf die zich net klaar wilde maken voor de take-off. De limiet is gehaald. De snelle Bornsekijkt nog even als een winnaar van goud in het rond. Ze voelt zich op dit podium als een vis in het water. Daarna wordt er geknuffeld met haar begeleidingsstaf.

Een vijftal andere reizigerssprint ook nog richting slurf. Dat is onze redding.

Met een kwartier vertraging taxiet het toestel naar de plaats van de take-off. En moet daar nu stoppen want inmiddelszijn er vier vliegtuigen 'voorgedrongen' in de wachtrij.

Enkele passagiers kijken verwijtend in onze richting. Ellen glimlacht en pakt haar boek. Genre science fiction.

Vijftien seconden later komt het vliegtuig in beweging.