We gaan naar huis.

Eerst de fiets terug naar Rita en Chuck.

Die hebben we drie dagen gebruikt.

Hij stond er nog van de tocht naar Colorado en New Mexico in 2007.

Ik kanhem parkeren in hun garage. Aan de zolder.

Tot...?...

Normaliter is er parkeerruimte voldoende in de States.

We rijden naar Phoenix. Daar is een groot vliegveld.

Het heet Sky Harbor International Airport.

We overnachten in een motel, naast een spoorlijn. En daarnaast opstijgende vliegtuigen.

's Morgens om vijf uur komt de vuilniswagen. Dat is een goede wekker.

Dan brengen we de huurauto terug.

Er zit geen krasje op, ziet de controleur.

Blij leveren we de sleutels in.

E zijn nog meer huurauto's, van 12 maatschappijen. Ze staan in een grote parkeergarage, 2 mijl van he vliegveld.

We willen gaan lopen met de koffers. Maar er staat al een bus klaar.

Die brengt ons naar de vertrekhal.

We hoeven alleen maar het paspoort in een machine te stoppen.

Dan rolt er een boarding-pass uit.

Dat is een toegangskaartje tot het vliegtuig.

De koffers worden gewogen.

Dat is schrikken, 33 staat er op de teller.

Maar gelukkig zijn dat Amerikaanse ponden en geen kilo's.

Anders wordt het vliegtuig te zwaar en n het niet opstijgen.

Dan moeten we onze schoenen uitdoen.

Ze willen zeker dat alles netjes blijft want er ligt veel stof in Arizona.

Ze zijn schoon. We mogen ze weer aantrekken.

Onze spullen gaan door een soort tunnel.

Een nieuwgierige Amerikaan loert of er iets verkeerds in zit.

Bijvoorbeeld een flesje water.

Want daarmee kun je bommn maken.

Edwin deed dat gisteren in het zwembad, een bommetje.

Het was maar een zachte plof.

Danvliegen we naar Chicago.

Dat is maar drie uur.

En een uur vertraging.

Want in Chicago is het hondenweer.

De piloot is heel knap.

Hijweet in dichte mist het vliegveld te vinden.

Over zeven minuten gaat het vliegtuig naar Amsterdam.

Dat is flink doorlopen.

Want dit is een mega-luchthaven.

We zijn net op tijd.

De vlucht duurt maar 10 uur.

Want we hebben de wind achter.

Vaak 150 km per uur.

In Nederland regent het.

We missen de trein net.

Via-via komen we in Zutphen.

En daar nemen we een bekende trein.

...niet deze. Die staat in Bisbee (bij de USA - Mexicaanse grens)vóór het kopermijn museum.

-----------------------------

Onze treingaat naar Goor. Ook mooi. Een stukje Hof van Twente

Maar de boemel stopt nog even in Lochem.

Om twee mensen te laten uitstappen.

Dan naar Goor.

Twee toeristen met vier koffers en twee rugzakken stappen uit.

En oh ja....

...ook nog een laptop.

Gelukkig komt er een rode auto. Een SUV lijkt het wel.

Daar passen alle koffers in.

En de toeristen.

Dan nog uitpakken.

Zitten erkadootjes in? vraagt Joris.

We zoeken.

En vinden iets.

Een paar emblemen.

Van een sheriff.

Uit Arizona.

Gelden die hier ook?

Laat iedereen maar uitkijken nu.