De Catalina Mountains in het verlengde van Catarina Highway zijn het doel van de komende twee etmalen. Bij het visitorcentrum blijkt dat er trails genoeg zijn. Onze uitdaging blijkt de Phoneline trail te zijn.
Leuk ommetje; stevige hike want er komen nog twee kleinere hikejes bijaan omdat we alles zien willen. Lukt behoorlijk, al zijn er nog genoeg trails over. Deze zullen wel vergelijkbaar zijn. Arie vindt nog een bril van ray-ban. Ik zal er goed op passen! Arie heeft al een bril op. Omdat we ook nog overnachten willen gaan we aan de andere zijde van de berg het terrein nogmaals op en zetten het tentje op. Ondertussen maak ik de voorbereidingen voor de hike-bommen.

Sabino Canyon hike, over de Phoneline trail.

Het gaat als volgt; eerst vuurtje stoken en daarna al de ingrediënten van de maaltijd in een zilverfolie dichtvouwen en daar weer een tweede laag omheen. Het eten kan in zijn eigen vocht garen. Kan echt gezond zijn. Toetje erbij en vroeg slapen. De volgende dag gaan we shoppen in Tucson.
Op twee fietsen gaan we de berg af 5 mile tot aan de Catalinaroad, nog ca. twee miles en dan zijn we bij de Safeway. Lekker bakje koffie en boodschappen vergaren. Ben ik Arie kwijt zit-ie gewoon dichtbij waar ik hem achtergelaten heb. Hij zegt niets als ik voorbij kom want als je blijft waar je uitelkaar gegaan bent, kan je elkaar zo weer vinden.
Op de terugweg zien we nog een eagle vliegen (tenminste, ik denk dat het er een was). Mijn voorspelling komt uit: de berg op trek ik echt niet. Dan gaan we maar in meerdere etappes. Dat gaat lekker! Vermoeid kom ik ook eindelijk aan en Arie zat al heerlijk met de voeten in een beekje. De boodschappen worden ook in de beek gekoeld. Makkelijk toch? Zo nu eerst een biertje. Arie gaat nog maar weer eens op de fiets de berg op, tot 6000 feet. Ik geniet van mijn handboek van de Boy Scouts of America. Er schijnen nogal wat verschillen te zijn. We nemen nog maar een hike-bom. Arie raakt in gesprek die avond met een nieuwe campinggast die hij elders ook al gezien heeft. Matthew heet hij en blijkt een leuke en bijzondere alleen reiziger te zijn die later een grappig hondje blijkt te hebben.

Matthew en Edwin iMolino camping Tucson

De volgende morgen maakt Arie me ineen keer helder. Nee ik had al een tijdje niet geslapen maar was nog niet in staat om op te staan. Edwin koffie? Nou dan ben ik er wel hoor. Wat blijkt? Matthew was stom verbaasd dat we er nog waren en bracht ons op onovertroffen wijze de beloofde koffie. Nog een bakkie? Dan stel ik je Mischief voor; mijn hond. Matthew blijkt schilder te zijn en reist rond om overal van de wereld te genieten .
Ik had me voorgenomen om fietsend de b, 8 kilometer zonder trappen. Deze keer zie ik twee vogels die waarschijnlijk eagles zijn. De foto's maar eens goed bekijken...
Verder op in Catalina road staat Arie me op te wachten en het volgende punt om elkaar te vinden wordt afgesproken. Daar aangekomen blijkt Arie er al niet meer te zijn. Ik had me wel iets verreden maar toch niet zo veel? Na een tijd zoeken ga ik maar eens een visitorcentrum in en mag daar bellen. Arie blijkt al bij nicht Rita te zijn. Ondanks dat het het heetste moment van de dag is besluit ik om de laatste mijlen ook maar fietsend af te leggen. Het was nog wel redelijk te doen. Mooie rode plekken sieren mijn huid maar voldaan vind ik de Roundstone Drive. Arie doet er een bakkie koffie in en niet lang daarna plonst het water van het zwembad van de familie Agnew alle kanten op. De verzorging van de vermoeide fietserd wordt gedaan door Arie. Druk loopt hij heen en weer met een koffer en handdoek.
Het is tijd om afscheid te nemen van Rita. Chuck had dat al voor ons vertrek naarde Catalina mountains gedaan. Rita blijkt druk te zijn want de volgende gast is al in aantocht.
De rit naar Phoenix is ongeveer 150 mile en motel 6 wacht al op ons.
Carl jr, de keten die gezonder moet zijn dan de meeste anderen blijkt tegen te vallen. We gaan toch maar geen steekproef doen bij de opeenstapeling van fastfoodproviders.
Voorbeelden zijn:
Wendy's
Mac Donald
Kentucky fried chicken
Lotaburger
pizzahut
subway
Henriëttes
Arby's
Danny's
Jack in the box

Ze staan achter elkaar aan het begin van de stad. Misschien zijn er wel meer dan het ongelofelijk aantal kerken.

Het eind van de trip door Arizona en New Mexico is nabij. Arie geniet nog een keer van de enorme treinen die met veel lawaai voorbij komen. Amerika kent geen spoorbomen dus het is toeteren geblazen; dag en nacht volop! Nog een keer het gevoel dat je op een aquarium zit in plaats van een wc. Iedere wc staat half vol water. Ik zal de enorme dikkerds gaan missen. De halve baden in de motelkamers. Hoe moet daar nou zo'n enorme Amerikaan in; ik pas er al niet fatsoenlijk in. En dan ook nog de wijds opgezette grote huizen die als bunkers gesloten zijn. De criminaliteit blijkt hoog te zijn. Geweldige flora en fauna. De landschappen zijn weergaloos ! De suv's zijn talrijk. En dan ook nog de maffe stekkers en stopcontacten. ( ik red me wel zonder adaptor..)
Hoe zal het in Nederland zijn zonder basketbal te zien? Hot item hier.
De temperaturen hier waren opvallend: van een 20 centimeter dikke laag sneeuw in Flagstaff tot temperaturen van boven de dertig graden Celsius in Tucson. Ik zal de trails het meest gaan missen. Berg op, dal in en veel miles maken. America was super.En nu maar weer gauw naar Annelies en de kids.

grtz Edwin
-------------------------------------------------------------------------

Enkele data:
-25 februari, Tucson en Phoenix 31 resp. 32 graden
-Fietstocht van Edwin was ongeveer 35 km!! (luchtvochtigheid minimaal)
-Mount Lemmon: ruim 9000 voet hoog.Dit is de top van de bergketen Catalina Mountains, ten oosten van Tucson. De eerste (onze) camping op 1300 meter hoogte is open van october tot april. In de zomer te warm. Hogerop wordt geskied. Vanaf de berghelling zie je de gigastad Tucson, bijna een miljoen inwoners met voorsteden, ingeklemd tussen de Saguaro Mountains en - dus - de Catlina Mountain Range.
De Catalina Highway wordt in de 'winter'veel gebruikt door professionele wielrennners als 'hoogtetraining'. En door hen die er als wielrenners uitzien maar bij wie vetpercentage en stijgingspercentage om voorrang strijden. Wij hoorden niet tot een van deze categorieën.
-Totaal gekampeerd: vier nachten. Edwin 3 x tent; Arie 3 x schuins in auto geslapen. En 1 keer omgekeerd (qua slaaplocatie dan).

Molino camping aan de Catalina Highway Tucson

-Zwembad familie Agnew: watertemperatuur 14 graden. Klein minnetje dus. Roomservice aldaar perfect. Let op de volgende Michelingids.Bommetje Edwin in dat bad: jurywaardering: 3,4
-Boodschappen gedaan in:
* Wal*Mart 8 maal (en lid geworden voor de discounts)
* Fry's 2 maal.
-Coyote (Tucson) en Mountain lion (Elephant Butte) van dichtbij gezien. Ivm onze lage reactiesnelheid geen foto!
-Van Tucson naar Phoenix via Florence.
Daar staan enkele giga-gevangenissen, elk zo'n vierkante mijl groot. (Discovery zendt zo nu en dan de serie over de 'toughest' gevangenis in de VS uit; het prikkeldraad belooft nit veel goeds!). Ook in dit Florence is de kunst nummer 1: de tatouages zijn prachtig, op Discovery. Maar we zien niemand. Te warm? En/of etenstijd. Of in de suana?

Het stadje zelf heeft een klein maar authentiek (western) centrum.

-De cactusvrucht die ik vandaag uit Edwin's hoofd/haardos verwijderde had 17 stekels van ca. 2 inch, zonder weerhaken.
-Elke spoorwegovergang heeft vier spoorbomen (i.t.t. Edwin's info). Op 26 februari worden we om 7 voor 7 gewekt door de Union Pacific. Opstijgende en dalende vliegtuigen vallen in het motel, vlakbij Sky Harbour International Airport, nauwelijks op. Tenminste: tussen 12.30 a.m. en 04.45 uur a.m heb ik er geen gehoord.

-Fastfood ketens bezocht: twee maal (op 25 febr.), nl. Carl Jr. en McDonalds
-Twee staten bezocht (New Mexico en Arizona)
-Twee landen bezocht: USA en Mexico
-Een hoed en twee petten gekocht (Edwin)
-Vertrek Phoenix, via Chicago: 26 febr. om 11.55 a.m. Mountain Time.
-Aankomst Amsterdam: ca. 08.30 uur (vrijdag 27 febr.)
-Aantal personen: 2

--------------------------------------------------------------------

De geest is gewillig en het vlees is ... sterk.
De laatste avond in Arizona, we ontdekken tot onze schrik dat we een stukje Amerikaanse cultuur gemist hebben: de fast-food keten. Gelukkig hebben we een beetje honger en geen wifi. McDonalds kan er volgens de frontdeskmanager van Motel6 (ja, alweer sobere huisvesting!) wat aan doen.
Op weg naar McDonalds (altijd binnen 200 meter net als een friettent in Hengelo) zien we CarlsJunior. Hier eten is de minst slechte keus in geval van dreigende ondervoeding, aldus een onzer neven/nichten.

Dat leidde tot nog een sterke actie van Edwin (naast de al door hemzelf met enige bescheidenheid beschreven barre fietstocht door de woestijn van Tucson).

De actie: Het dreigen met een aanklacht tegen Carls Junior, de voedselketen wiens vestiging nabij ons motel het waagde het armzalige stukje vlees nog onappetijtelijker te maken door het te laten aanbranden c.q. schroeien. Volgens de junior-Junior medewerker hoort dat zo. Die opmerking schoot Edwin in het verkeerde keelgat waar zojuist - in de goede afdeling daarvan dan - een geteisterde hap van een ex-kip was gegleden omdat wij - dom, dom, dom) de onderkant eerst niet op oververhitting hadden gecontroleerd. Het jongmens, grotendeels z'n status ontlenend aan een grote pet met een daaraan gemonteerde zend- en ontvangstinstallatie, wilde eerst nog dat verorberde stukje terug hebben, maar zag ervan af toen Edwin daartoe daadwerkelijk aanstalten maakte door met z'n keel te schrapen.
Het 'nieuwe'stukje vlees kwam en was goed doorbakken. Er was op een opvallende manier een hoekje vanaf gesneden... De fooi werd navenant

--------------------------------------------------------------------
...en de wedstrijd met als hoofdprijs een Arizona t-shirt of pet:

Wie heeft: Bergschoenen en Nikes gekocht (Edwin of Arie of geen van beiden)
Inzendingen wederom naar het bekende adres. Noem ook de kleur van de tent die bij meerdere goede antwoorden een tweede(bonus)vraag is.

Phoenix, 26 febr. 2009, 08.10 a.m.
Arie