1a. Kuifje in Amerika... door Edwin

Het is 12uur 43 en we zijn airborned.Op weg naar 'The leading states of the world'.Het was even slikken geblazen. Voor de genen die de adrenaline door de aderen spuit valt er direct na het opstijgen al behoorlijk wat te slikken zijn in de vorm van koffie thee fris en een vliegtuig warme maaltijd, hetgeen je even bezig houdt om het alles te definieren .
Zijn worteltje ook in het geel verkrijgbaar? Nooit geweten.De apart gesealde vinigrette saus zag er bijzonder uit. Arie durft het aan en ik wil er nog wel aan ruiken aar daar houdt het dan ook snel mee op. Je ne regrette rien.

Om precies te zijn reizen we naar Phoenixs Arizona met een tussenlanding in Washington. Onder de naam Nico durf ik plaats te nemen naast mijn onwettige schoonvader met wie de komende drie weken een memorabele tijd moet gaan worden. Zou ik nog uit een checking worden gehaald omdat ik geen Nico ben , kan nog heftig worden met die Amerikaanse praktijken. Was ik nu maar in eigen huis gebleven.
Nee ik ben niet die klusserd al kreeg ik wel de neiging tot repareren toen ik vlak voor de landing een scheurtje in de flap van de vleugel zag. Loopt ook wel weer los.Niet leterlijk hoop ik!
De eerste luchtzak is ook al weer een feit zonder doping een licht gevoel in jehoofd en dat na de controles.Na acht uur en 3 minuten zouden we mooeten landen , maar aan gezien er rugwind isof zoals men het noemde een gunstige wind kunnen we eerder over zijn .
De eerste dikke Amerikanen zijn ook al gesignaleerd. Enorm ...The devil is not in the detail. Ja het voedsel zal daar wel tegen vallen.
Natuurlijk wil ik in een echt amerikan burger eten maar zal voor de rest moeten zoeken naar een fatsoenlijke maaltijd voorspelt Arie.
Aerica here we come.
We zijn in middels al weer een leuk eindje onder weg enhet is gezellig en eigenlijk is er marr weinig om me zorgen om te maken. Het enigste dat me zorgen geeft is de toestand van Aries rug. Het is toch pijnlijk en zeker nu hij veel zit. Gelukkig zijn er veel vrije zitplaatsen, zodat hij kan gaan liggen. Hij loopt nu weer rond. Hij klaagt niet maar het valt wel op en realiseer me dan ook dat het toch wel eel bepalende factor kan zijn de komende drie weken.
We zorgen goed voor elkaar en zo is ook de bovenstaande tekst nagekeken zonder dat mijn verhaal tekort gedaan is.
Even op de map kijken:
grond snelheid :857 km per uur
We vliegen ten zuid oosten van Keflavik.Boven de atlantische oceaan.Onder Groenland-47 graden Celcius buiten brrr
Er resteert nog 2491 mijl.
vlieghoogte 38000 voet/11582 meter.
Het is me nog wel eeen raadsel waarom we over Londen zijn gevlogen hetgeen infeite een omweg is...
Tegen wind was 26 mpu/
We hebbeal 1544 mijl gehad;schiet dus lekker op.

------

...maar voor het zover was:

1b. Tussenstop Amsterdam door Arie

Ten zuiden van Reykjavik hebben we de eerste maaltijd achter de kiezen. Vlucht UA 947 bevindt zich op 10.567 meter hoogte en dat zal de reden zijn dat de 'chicken' met wat dressing in de vorm van wortels (geel en oranje) en wat blaadjes die op rode kool lijken, maar dan groen, acceptabel smaakt. De ijlere lucht ...
Want het ziet er niet uit, nog steeds niet.

Nou ja, het is goed zo. De tickets konden mede dankzij datzelfde IJsland en de USA waar het allemaal begon - de kredietcrisis - tegen een vriendenprijsje worden aangeschaft. Kruising last minute en super sale.

'Ja, das ist gut so.' Ook de Berlijnse burgemeester Wohlweit gebruikt deze 'running gag' graag en vaak. Ik lees het in de door United Airlines aangeboden Volkskrant; Edwin had het exemplaar trouwens ook al aangeschaft op het CS in Amsterdam, een attente actie om mij te gerieven. Goede keus van de reispartner...
Meedelen of Koketteren met zijn homo-zijn, het was de slotzin van Wohlweit's bekendmaking van dit belangrijke feit. En daarna te pas en onpas gebruikt om Berlijns financiële ondergang te relativeren.

Ik zie Balkenende dat al doen: 'Dames en heren, hoewel ik een parlementair onderzoek daarnaar ontraad wil ik wel een commissie benoemen die onderzoek doet naar mijn geaardheid. Maar ik zeg nu al: Ik lieg nooit. Ik ben hetero.'
We wachten dus op de commissie-Raymann (van die man die altijd laat is).

Waarom ik hier op kom?
Het progressieve Amsterdam kent een bordje in de reeks: koninklijk paleis - centraal station - homomonument. In het hotel zegt de aarige bediende toch nog even langs de neus weg dat de homo's maar vooral de Marokkanen 'op moeten pleure'. Het accent is helaas niet in typeletters te vatten.

Onze reis naar de grote boze buitenwereld is begonnen...

Maar eenmaal op weg voelen we ons de koning te rijk. Even twijfel of we de aangeboden update naar de Business Class accepteren voor een luttele Euro 500 extra. Alleen tot Washington. Na de overstap is er een nieuwe situatie. Tenminste als het lukt door de douane te komen ondanks de ingevulde formulieren (2) en na een diepgaande ondervraging over onze reismotieven op Schiphol. En het aanmelden via een internetsite van US Home Affairs wie we zijn en of we ooit een kind aan de ouderlijke macht hebben onttrokken op 'American territory'. En nog wat vragen met als Stich wörter: terrorisme, Nazi, drugs, contagious disease, en nog veel meer erge dingen waarvan ik tot nog toe in die minder boze binnenwereld in het oosten van het land nauwelijks weet had.

Back to business.
Zullen we eens gek doen? Updaten?
Champagne erbij en gratis wifi?

Edwin zegt dat we beide benen op de grond moeten houden.
Ja, het is goed zo.
Dit soort humoristische opmerkingen ga ik noteren. 'Arie, dit was op het randje,' toen het hotel bleek te staan aan de rand van een voor veel toeristen aantrekkelijk uitgaansgebied van Amsterdam. Maar wel vlak bij het CS, dat met haar fraaie facade nog mooier leek achter nissen hutten en hijskranen van een nog niet door de k.c. getroffen bouwbedrijf.
Het blijft ploeteren in Amsterdam. En we moesten met beide benen op de grond wel door die modderzooi wat de rode loper van Amsterdam moet worden.

We laten die toch wel handige tussenstop snel achter ons.
Pas midden boven de Atlantische Oceaan is een groepje passagiers op de rand van lolligheid en dronkenschap. Krijgen we toch nog een 'stag party' te zien?! Een fenomeen naar het schijnt, groepen dronken toeristen, vooral van Britse makelij die een weekndje de beest komen uithangen in Amsterdam, Riga of Timisoara. Toevallig bestemmingen van low-cost carriers.
Die Britten toch... Maar ze hebben een pré: ze spreken goed Nederlands.

De dronkenschap begint de lolligheid toch wel te verdringen. Wel komen er onschuldige zinnen uit als 'En morgen lekker gokken harry...'

Ik gok dat ze er niet voor Washington worden uitgezet. Alleen vanwege de overstaptijd wil ik niet achter ze staan bij de douane.
Goodbye Harry.
Welcome is the USArie.

Zo ongeveer zal het gaan.

----

Naschrift:

1. Zo ging het niet, de douane werd niet eens bereikt omdat de visa-papieren niet waren ingevuld. Een attente dame ontdekt steeksproefgewijs dit gemis. Nou ja, steekproef? Of goed beoordelingsvermogen?!

Terwijl onze rij voortschuifelde om de drempel naar het beloofde land te nemen werden ze deskundig uit de rij gehaald en elkaar als tafel gebruikend werd een poging gedaan wat letters in de daarvoor bestemde hokjes te krijgen. Dat lukte slecht zagen we want bij het verlaten van de hal waren ze nog bezig met deze opdracht.

Goede alcoholtest eigenlijk.

2. In Phoenix, Motel 6 aan de 24e Straat.

- dr'is Wifi

- wij zijn blij

- tekst hierbij

******

...