We kunnen veel poffen hier. In het guesthouse Mekong aan de gelijknamige rivier vragen ze ons de avond voor het geplande vertrek al, of we morgen betalen.

Vreemd.

Houden ze niet van ons?

Na wat eetpogingen in het betreffende guesthouse zijn we toch maar naar elders gegaan. Zolang wachten op zulke lekkernijen is een kwelling en daarvoor hebben we niet 11 uur in het vliegtuig naar Bangkok gezeten.

Het meest wrange voorbeeld is dat Ellen 12 minuten op koffie wachten moest.

We verkassen naar Mut Mee en zien daarop het lommerrijke terras vooral veel Europeanen, bijna allen voorzien van een laptop.

De moderne backpacker, weg van de consumentenmaatschappij..... wil helemaal terug geworpen zijn op zichzelf....

Ik leen deze computer om het te signaleren!?!

M&E, onze reisleiding is al vroeg vertrokken om het visum voor Thailand te verlengen. Eerst moeten ze Laos in, over de brug die ik van hieruit in de verte zie liggen, waarschijnlijk een visum voor dat land kopen, dan een dito exemplaar voor Thailand en terug naar het reisgezelschap dat daarna doorreist naar Sukothai.

In Bangkok moeten M&E een visum geregeld worden voor Myanmar. Dat kan zo'n vijf dagen duren (gemiddeld), maar als het vel langer duurt zouden ze weer terug moeten naar een burland en dan herhaalt de procedure zich. Myanmar is alleen (in deze regio) vanuit Bangkok te bereiken.

Grenzen!!!

We rijden langs de grens van Laos en Thailand in de richting van Sukothai, een mooie koningsstad. Zes uur doet een bus erover, alleen tot Loei en daarom verwachten we het doel vandaag niet te halen.

Met de snelweg, maar dan terug over een groot deel van de al gereden route naar Nongkhai, gaat veel sneller maar is vrij saai. Hooguit een bizar geladen pick-up, bv. met varkens rijp voor de slacht en keurig gestapeld op de achterbak, zorgt voor wat opwinding. De zelfde soort pick-ups passeren ons soms ook met zo'n 120 km per uur en zijn dan beladen met mensen; in de bak, op hetrandje, in Nederland waar alles tot achter de komma is geregeld, zou het een gruwel zijn.

De pine-apple juice en koffie verschijnt eindelijk, evenals een nieuwe tand, meldt Michel en Annelies legt uit waarom het een beetje pijn doet. Joris ontdekt een kleine aubergine. Michel heef vandaag geen zin in pannekoek als ontbijt.

Voor de rest vindt hij bijna alles lekker, maar ik moet goed nadenken wat allemaal...

Tijd voor het ontbijt in Mut Mee.