7 oktober

Een selfguided tour, wie wil dat niet, eigen baas zijn? Even goed informeren via Rough Guides (ok) en locals (subjectief) wat de must-sees zijn (want zo vrijblijvend is het niet) en op pad maar.

Zonder fietskaart want die is er niet en is ook overbodig want er zijn geen fietspaden en je kunt de weg vragen.

Dat lukt goed met m'n basiskennis Engels en de antwoorden reken ik voor zo'n 40 % goed. Dat blijkt achteraf als je niet in Agung uitkomt maar Tambalan.

Een halve dag van 60 km wordt zo moeiteloos uitgebreid tot 100 km; de buienradar voorspelde echter goed fietsweer wat op Bali betekent: bewolkt en afgewisseld met regen.

Go with the flow, die houding moet je tegenover de nijdige brommertjes aannemen. En dan gaat het gesmeerd.

Mangrovebossen was de eerste verrassing, aan het einde van het wandelpad Sanur uit (fietsers worden geduld, Australiërsdulden de wandelaars als ze maar snel reageren op de fietsbel).

Daarna langs of betr door Denpasar, de hoofdstad, naar het 'beloofde strand' van Jimbaran. Veel surfers en golven die ook wel wat voor E. zijn. Gelijk maar een overnacvhtingsmogelijkheid bekijken.

De kamer in een guesthouse aan het strand ziet er goed uit: achter de hand houden, vlakbij het vliegveld. En die dode rat bij de ingang is over een paar dagen wel weg...

Een prachtig gezicht ook het aan land brengen en verhandelen van de vis, met op de achtergrond de kleurige vloot.

Langs de westelijke badplaatsen (waaronder het door iedereen verafschuwde Kuta en Seminiyan) via een prachtig golvend landschap door de rijstvelden naar een echte must-see: Tanah Lot.

Erg mooi, die tempel in het water maar ter wille van wat rupiah's zijn er slagbomen en tolpoortjes neergezet, bemand door hele teams van strneg kijkende 'bewakers': hier kom je zo maar niet in, lijkt het, maar deze fietser uit Belendah is een geval apart: omdat ik helemaal uit Sanur (en Belinda} kom, is het gratis (ook hier kent men onze volksaard). Na vijf minuten aandringen om 33 cent te mogen betalen geef ik het op.

Later onderweg, besluit ik de hongerklop te voorkomen en dat kost op Bali geen moeite: alleen even stoppen.

De venter vroeg of ik Indonesisch kende, hij vond van wel na mijn nee. Sate en nog een paar culinaire termen geven je al gauw die status.

Maar het was toch nee want ik begreep de routebeschrijvingen dermate slecht dat ik uuitkwam in Tambalan. Niet erg maar een beetje directe weg naar Denpasar/Sanur is weer vergeven van de bromvliegen.

Ze zijn beleefd allemaal en vooral bij de stoplichten laat men ruimte om westers voor te dringen.

Zodat ik redelijk op tijd terug ben in Sanur waar de siësta nog niet afgelopen is. Na een douche sluit ik me daar moeiteloos bij aan.

8 oktober

Privacy volop, onze bungalow bijvoorbeeld.

Maar toch wist Ketut de verjaardag van E. en heeft bloemen gedrapeerd op het weer feestelijke ontbijt.

Naast al mijn cadeaus bied ik E. een gratis tour aan naar de amngrovebossen ten zuiden van Sanur.

Keep Bali green and clean, staat er ook nog bij; kennelijk koestert men dit erfgoed.

Even verder probeert men ee verrotte boor voor het zinken te behoeden.

Een jonge Balinesepapt wat aan want ze heeft allerelie problemen en ze zou wel overal willen werken; gelukkig stuurt haar broer uit Den Haag zo nu en dan wat geld. Ze wacht to de koers van de euro's stijgt en wisselt ze dan in. Daar is van te leven.

De tempel naast de mangroves worden door vier dienders bewaakt van wie er drie aan het vegen zijn. Blad, blad, dat blad moet weg. Andere rommel laat men consequent liggen of wordt tussen de mangroven gekieperd.

Een beetje zwemmen, lezen, wachten of er bezoek komt, wat koffie drinken, een mysterieus hapje uit de bromfietsmand, wat erg lekker is, dat alles onder een zwaar bewolkte lucht met zo nu en dan wat regendruppels.

Beter kun je het niet hebben op een rustdag in je vakantie (ook niet die zonnige 8e oktober in Lutten, achter het huis, uit de koude wind - de foto suggereert nog steeds dat het hartje zomer was, in 1994.

Het is hier nu maar 28 graden. En alles is prachtig groen. Keep Bali clean and green.

De wok in de pasar seni levert een echte nasi goreng op en daarna de koffie van de Balinese McDonalds. Zwarte koffie kennen ze niet maar dat wordt even bij de buren gehaald. Koffie met suiker is geen probleem....

En natuurlijk kun je bij deze pseudo-Mac wifi-en.

Geheimtipp voor onze Duitse buren: ga naar Sanur. Er wordt door enkele klassen van de middelbare school fanatiek Duits geleerd. Op het strand vond een buitenles plaats; de docente liet de kids vragen stellen aan argeloze toeristen. En natuurlijk zaten deze soundbytes er tussen?

Woher kommst du?

Wohin gehen Sie.

En aan het eind: danke schön.

Onze foto's worden vergroot in de lokalen op school gehangen. En volgend jaar moeten we terugkomen.

Tsja, gute Idee, kunnen we nog even op ons Duits oefenen. Want ik begreep niet veel van wat de docente zei...