Alleen maar nette mensen
Voor het eerst op skivakantie ... terwijl je licht geblesseerd bent en de sneeuw op de skipistes in Oostenrijk doen wat ze moeten doen.
Tenminste volgens de pelgrims op de recente ‘global warming'conferentie in Kopenhagen: gewoon niet vallen - en als er dan toch wat pluizig dons de ‘verschroeide'aarde bereikt: zo snel mogelijk smelten.
Elst of Kärnten, sneeuw bij start en finish
T. nodigt me uit voor de trip want er is plotseling een plek vrijgekomen in de bus. En er is al betaald... Ik zie er als een berg tegen op want dat wordt misschien toekijken hoe anderen genieten. Bovendien ben ik outsider bij deze trip van de personeelsvereniging van een overheidsinstelling. Die houdt zich bezig met het verder professionaliseren van de politie en marechaussee.
Voor alle zekerheid neem ik wat boeken mee zoals Alleen maar nette mensen (Robert Vuijsje) en Achteraf (BAH XET PEBE). Daarmee valt in ieder geval de après-ski te halen.
We worden even op het verkeerde been gezet als er in de vroege morgenbij het vertrek een vers laagje sneeuw valt in Elst.
Mijn zus A. - wettelijk (volgens de huwelijkswetgeving) verbonden met genoemde T. - die ons wegbrengt naar het afhaalpunt, maakt al een flinke schuiver over de bevroren ondergrond nadat we de poort van het IBT in Merm, Elst, Gelderland zijn binnengegaan. ‘Nu al een poortje gemist', zegt de humor die op straat ligt.
St. Egyden, de eindbestemming, ligt tussen Villach en Klagenfurt - een reis van twee maal 14 uur. Dan blijven er netto drie dagen voor het rijden op de zwarte, rode of paarse pistes. Dit lijkt me een redelijke investering.
Ook de deelnemers geven kleur aan de onderneming, al komt die gezelligheid pas na Keulen - stad en tijd van het carnaval - op gang. Van essentiële invloed blijkt de uitreiking van een flesje Glühwein door één van de Merm-aids die hiermee voorkomt dat de stemming naar het nulpunt daalt omdat het gelijk bij de grens bij Venlo ophoudt met sneeuwen. En met alleen maar nette mensen vordert het gestaag.
Het vocht uit het flesje blijkt het noodzaklelijke glijmiddel om me vanoutsider en vermeende mystery-guest soepeltjes naar de incrowd te geleiden. 'Ik ben ook sport-instructeur bij de politie geweest'. Weliswaar geheel naar waarheid maar van een andere orde en tijd: v.v.t., ver verleden tijd
Hoe we het afgedwongen hebben is nog onduidelijk (dat wordt onderzocht door een van de interne specialisten klimatologie en criminaliteit) maar het geluk begint ons na de tweede lange tunnel, in hetzuid-Oostenrijkse LandKärnten, zowaar toe te lachen: het begint weer te sneeuwen. Al hebben passagiers en chauffeur tegengestelde belangen. Maar we zijn echt in Oostenrijk. Bergen en tunnels maken visueel het verschil; rijtechnisch lijkt Oostenrijk jaarlijks meer op het vlakke Nederland.
St. Egydenerhof, in het centrum van het dorp.
Ook de Nederlandse tongval van de hotelhoudende familie doet het beeld niet kantelen; en een poging van hooligan-achtige jonge Oostenrijkers in het centrum van Klagenfurt de volgende dag doet maar even aan de gefrusteerde Vitesse-supporters denken.
Want er staat een ijshockey-topper op het programma en de Traditionsrivalen Villach en Klagenfurt ontmoeten elkaar. Voor het eerst in een openluchtstadion want er komen 30.000 mensen op af.
De supporters-folklore erom heen is herkenbaar: vlaggen, veel geschreeuw wat op zingen moet lijken (hoe Oostenrijk op de Unesco werelderfgoedlijst is gekomen van meest muzikale land lijkt mij een gorspe -of het unieke karakter van jodelen gaf de doorslag?!)
Aldus strijdbaar wordt er door de bezoekende Villach supporters opgetrokken naar het symbool van Klagenfurt, de Lindwurm Brunen op het Marktplein.
Het Ungeheuer wordt niet veroverd want een groep ME-ers stelt zich naast het beeld op met een vanzelfsprekende air alsof ze zojuist een middelgrote lawine in bedwang hebben gehouden en dit maar een terloopse, minderwardige klus vinden.
Mooie stad verder, Klagenfurt. Een compacte Altstadt met veel fraaie historische huizen. Bijhet toeristenburo een plattegrondje gehaald dat met dezelfde routineuze onverschillige houding wordt overhandigd als elders in de wereld. Maar ze kan geen vrij krijgen voor ijshockey is de plausibele verklaring voor die graue Miene, waar ik toch maar even belangstellend naar vroeg; want dit was on-Oostenrijks; iedereen is attent en vriendelijk is me op de tweede dag van het verblijf al gebleken. Alleen maar nette mensen was een goed boekom me in de juiste stemming voordeze trip te brengen.
Rivier de Drau met St. Egyden op de achtergrond
Venlo blijkt een van de 12 steden te zijn waarmee Klagenfurt een Partnerschafft onderhoudt. Ze zijn alle met naam en wapen verwerkt in een grote cirkel van steen in het wegdek op een kruispunt in het voetgangersgebied.
Op de hoek een is grote boekwinkel waar de biografieën over Jörg Haider, de voormalige gouverneur van Kärnten en internationaal bewonderde en verguisdepoliticus, bijna de etalage uitpuilen.
De boekwinkel en Haider - Venlo en Geert Wilders, soms kunnen associaties je lelijk in verwarring brengen.
We zullen zien, zei de blinde, aldus Karel van het Reve in Achteraf, een bundel van z'n columns in Het Parool. Pas laat heb ik hem ontdekt, deze broer vàn... maar zijn humor en eruditie zijn prettig gezelschap op een internationale reis.
Al die vrolijke mensen en kleuren op de skipiste op de eerste dag ten spijt besluit ik ook de derde dag als Einzelgänger door te brengen. De skiërs hebben de tijd van hun leven: eigen instructeurs die meer zijn dan de combinatie goede babbel en een beetje kunnen skiën - zoals het competentieprofiel is voor ... als vergelijking ... de surf-instructeur en de helpdeskmedwerker in het call-center. Zelden zo'n gedegen en gedifferentieerde instructie gezien. Gerustgesteld besluit ik dit onderdeel over te laten aan Rob, Angelique en Theo.
Ik ga vanuit het hotel het belendende riviertje de Drau eens van alle kanten bekijken. De andere niet-skiërs gaan ter kerke volgens het adagiumbeschreven inSankt Johann: Vele laatsten zullen de eersten zijn; de dienst was al begonnen en ze waren inderdaad als eersten terug.
Doorwaadbare plaats (Furt) in de Drau
Daarbij stuit ik op plaatsjes als Pulpitsch, Treffen, Duel en Maria-Elend.
Kerkjesop heuvelsen laag-bij-degronds, grote sneeuwvlakten, weggetjes die net begaanbaar zijn en Schneestangen van twee meter hoog ernaast die aangeven dat er wel eens meer sneeuw ligt, een dik pak sneeuw op de Drau Radweg dat deze fietser om een herbezoek in het voorjaar smeekt; maar vooral het riviertje met z'n eilandjes en sneeuwduinen. En rond twaalf uur breekt de zon volop door en is het ‘strandweer' bij nul graden. Er worden wat lagen van de bovenkleding afgepeld tot een resterend shirtje de zon kan laten doen wat de doorsnee toerist wenst.
Pauze en opwarming
Het thuisfront zal het weten. De zelfontspanner op de camera bewijst z'n functionaliteit.
Na drie uur wordt het al snel frisser en de benen strammer. Een doorwaadbare plek in de rivier zou niet gek zijn. Het idee komt bij het passeren van een waarschijnlijk religieus momumentje met een bijbels uitziende man die de oversteek maakt. En door het vele Grüss Gott en een enkele keer een combinatie met Christi erin (het is zondag, daarom?) besluit ik me aan deze kennelijk locale folklore over te geven.
Doorwaadbare plaats in Palestina, bij .... (zie volgende foto)
Tussen Frög en Pulpitsch hebben zih genoeg kiezelstenen verzameld om de oversteek et droge voeten te kunnen afsluiten. De ranke spits van de kerk van Sankt Egyden wordt het volgende kompas waar ik op vaar. Toch dreigt nog lichte averij. Enkele sneeuwballen gooiende pubers vanafhet kerkpleinverdwijnen als sneeuw voor de zon als enkele van mijn reisgenoten zich in shijnbare slagorde opstellen bij de hoteldeur. Lichaamstaal is soms erg duidelijk.
Plaats om de rivier over te steken bij St. Egyden
's Avonds voor het eerst van m'n leven inktvis (calamaris romana) die goed klaar gemaakt is en mijn plotselinge snow-break kan niet meer kapot. Wel in een prachtig dal, niet in een dalletje beland want ook als je niet ‘kunt' skiën: het is er zo maagdelijk mooi.
Een mooie conclusie, ACHTERAF.
De terugreis gaat ook van een leien dakje; alleen bij Frankfurtzorgt verse sneeuw voor aanvulling op het betrekkelijk dunne laagje in Bundesland Hessen. Nog een chauffeurswissel en een reprimande van de vervanger (vanwege het rijtijdenbesluit) omm'n voeten van de railing te halen; zo snel vergeet je de essentie van een boek.
Maar ik ben net op tijd in Borne om afscheid te nemen van dochter en schoonzoon die vertrekken voor het tweede deel van hun wereldreis: via Franfurt naar Cuba. Zo'n 35 graden verschil. Maar ik heb de Glühwein nog.
Ook in Borne is een IBT. In Elst dreigen door bezuinigingen mensen weg te moeten. Hier is zeker nog emplooi!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
FAQ's
St. Egyden ligt ten noorden van Velden vlakbij de Wörther See. Hotel http://www.st-egydenerhof.com/ (Nederlandse eigenaars)
Behalve voor skiën is deze regio ook een uitstekend wandelgebied. De Wörther See en de Drau Radwegmaken dit tot een goed bestemming voor de actieve vakantieganger.
http://www.kaerntencard.com biedt een interessante kortingsmogelijkheid vooral voor gezinnen met kinderen die attracties en evenementen willen bezoeken.
De hoofdsstad van Kärnten, Kagenfurt heeft een prachtige en compacte historische binnenstad. De Neuer Platz met het raadhuis en de Lindwurmbrunnen, en hetJugendstil Stadttheater zijn en bezoek waard. In de Stadtpfarrrkirche zie je de historische verwevenheid van kerk en leger: deze dom is een echte heldendom
http://www.klagenfurt-tourismus.com/
Bij Villach is een groot en modern shoppingcentre: http://www.atrio.at/
Slovenië
Via de Karawankeltunnel benje snel in Slovenië. Kransjka Gora is een wintersportgebied (o.a. een lange rodel-afdaling) en enkele kilometers ten oosten van het stadj liggen de inrukwekkende Marteljuk watervallen.
Vanuit Kranska Gora ben je snel in de bijzonder mooie Soca vallei van het Triglav Nationale Park in de Julian Alps, met de mooie plaatsjes Bovec en Kobarid. Bled en ook Skofja Loka (oud stadje) en Ljubljana zijn niet ver.
Voor zowel Oostenrijk als Slovenië is een vignet nodig om op de snelwegen te rijden. De boetes zijn hoog!
De moor soldiers
We know about Auschwitz and Dachau. But in the margin of history there were more concentration-camp-like prisons. From 1933 Hitler started building 15 of these sites close to the Dutch/German border. At first they were meant to punish his political opponents with forced labour in the moors.
After and thanks to the Reichstagbrand thousands and thousands were sent to these camps, between Nordhorn and Papenburg. One of them was Carl von Ossietzky. This Hitler enemy, from Hamburg received the Nobelprize for Peace in 1935. Proposed by famous anti-Hitler Germans like Thomas Mann.
But within one year he died, due to tuberculose. Maybe deliberately infected.
Wolfgang Langhoff could escape and wrote about these camps in his famous Die Moorsoldaten (The moor soldiers) in 1935; he was going to live in Switzerland, and translations were made in English, French and Dutch.
Though the Dutch authoritiesmust have knownabout it, they could not believe such brutal things could even happen that close to the border.It was a hidden history in the region. Dutch military police sent back fugitives who escaped from the camps thinking that they were real criminals. But the desire to stay neutral in the upcoming hostilities might have been a factor too.
Later the camps were populated by prisoners-of-war, especially Sowyet military. And there was a big Polish contingent.
More info Dokumentations und Informations Zentrum in Papenburg. http://www.DIZ.com
In Neugnadenfeld (between Lingen and Dutch Emmen)there's a small cemetry where Russian prisoners-of-war have been buried.
Some acres neatly cut grass with some unnamed stones.A small Memorial Stone in the middle.
Colourful artificial flowers from the German organisation to maintain military cemetries. 30,000 sowyets died in that period in these camps.
It took a long time before thingshad been'normalisiert' a 72-year old inhabitant told. People here were ashamed. They didn't talk about it. And there wassome hostilityto the local people after the war, approved by the English territorial commander.
The town of Haren has been populated by Polands for three years. Both prisoners-of-war and their Polish (!) liberators/Allies who didn't like to go back to the communist occupied Poland, due to the stories about the barbaric Sowyet behaviour to the Polish and in a.o. Warsaw.
The Germans had just to leave their houses.
But nowadays this 'hidden history' is put in the limelight.And since the Oldenburg university pushed publicity and discussion (university's name is of the Nobel Prize winner Ossietzky), the info centre could be opened. And former Bundeskanzler Willy Brandt visited the central Memorial in Estwegen
Cycling along six canals and needing five languages, without visibly crossing a border...
Guillaume est un Francais.
Ik ben Nederlander.
Wir fietsen*) in Deutschland.
Communication in English.
And the Saxon dialect is helpful when asking the way in the Euregio (border area). It's a cross-border 'language'.
*)fietsen is an official cross-border word, also used in the newspapers, though in German it normally is: radeln (mit dem Fahrrad)
Guillaume, my guest for one day via internetsite http://www.warmshowers.com is on his way from Paris to Copenhagen.
By bicycle.
We're in Twente now, the Dutch side of the border area near Hengelo/Enschede and not far from German Münster.
Dortmund-Emskanal bij Lingen
Arriving there when the Global Warming Conference is going on, about 6 December. And if reallyconcerned about the global warming you don't get into a plane to go there but you walk or cycle.
Guillaumetells about it and shows pics here: CDG2CPH.over-blog.com
(Just read on his website HOW he's going back to Paris...)
Cycling in November and December, that's really challenging the weathergods. And the weather & climate branch in Heaven was aware of him, the first cycling week through France, Belgium and the Netherlands. Much rain but the tailwind was helpful.
The longest stage, Amersfoort to Borne (Hengelo) and arriving in the dark (19.30 h.) after a rainy and windy day: but still positive about the nightly scenery in the Twickel Forest where the moon was glooming through the bald trees.
Today (30 Nov.) we rode together to Lingen in Germany.
Lingen: Haus Hellmann, nicest civil house in Emsland,from 1641. Nowadays restaurant. A hesitating try to start a Christmas market in Lingen
The canals were our guide. A brown carpet of November and Decemberleaves on the adjacent narrow roads and paths. And hardly any traffic.Another lonelyhiker or cyclist enjoying ths late November gem, sometimes too much contemplating in the rural areas and almost getting a heart-attack when the cyclists come close unexpectedly.; we're a dangerous factor on the road.
In Lingen, just after the nuclear plant, we 'divorce'.
(for this most adventurous part, see his website CDG2CPH).
The five canals:
1. Kanaal Almelo-Nordhorn (small detour to village Ootarsum is worthwhile)
2/3. Ems-Vechte Kanal and Dortmund-Emskanal (fromNordhorn to Lingen). A nuke plant south of Lingen.
4. Picardiekanal,(Georgsdorf - Coevorden, NL)There are some remnants of forced labour camps from World War II.
Asmall shortcut through the moorish wood near Georgsdorf was nor advisable...
Though the directions have been signposted perfectly you should be alert for funny people, turning around them 180 degrees, like hee. But as for the right direction, the canal and sun did their job...
5. Coevorden to De Haandrik. There are some locks to make the crossingwith the smallriver Vecht possible. The road and canal's name changes into...:
6. Kanaal Almelo-De Haandrik. From here ships use the canal to transport industrial hardware, especially from and to Coevorden and Hardenberg where Wavin (plastic tubes and crates for beer a.o. Grolsch)transports bulk goods.
The greater part of the trip was in Emsland; together with adjacent Münsterland and Dutch Twente it's one of the best and most extended regions to cycle. Signposts and a numeric system or following a itinerary are very accurate.
Total length 64 miles (102 km). Almost flat, elevation is between 16 and 460 feet.
http://www.geheimoverdegrens.nl/brochures
with free flyers for cyclists:
GartenTraumTour, Friedensroute, EuropaRadweg R1, Vechtdalroute, Fietsersbus, Römerroute etc.
and hikers:
Tödenland, Handelsweg, Münsterland walking etc.
Good and healthy activities for cyclists though not all cycles survive...an artists' impression, seen in Borne (Twente region).
Twente, lonely part of the planet (I)
Amsterdam to Berlin by train, a short stop in Hengelo before crossing the border - to Germany - thatused to bea real barrier in the previous century. Like riding into most railway stations in the Netherlands, also Hengelo tries to be the ugliest of all. A good reason to continue. Plus continuing to recover from the shock that cliches in Amsterdam didn't become true. Or using the wrong mix when ticking off one of the highlights promised by the stereotype leaded travelguide: the coffeeshop.
Therefore not many people know - or after the Amsterdam vibe: realize - they are crossing the most scenic part of the Netherlands: Twente.
And that's good, less is more.
The regionalso gets more and more beautiful because it will be conserved due to ignorance and the greater part ofthe Lowlandsincluding Amsterdam will disappear in the sea in due time, thanks to global warming.
Twente approach of cycling to recycling
Though the famous Rough Guide knows to soe details and has an opinion: Not many people visit that region and that's understandable. There's not much in this conservative area. One pretty good museum in Enschede and some buildings reminding at the textile industry.
Thank you Rough Guide, no Volendam and Keukenhof crowds in Twente is the dominating mood there..
Butthe Lonely Planet's intellignece service is working better.
And that is causing a big fear. They like totake the world to Twente.
The world is threatening the lonely planetpart of Twente
Lonely Planet will launch a new guide in 2010 and due to some contributions on the Thorn Tree Forum, a both sneaky and cheap way to gather information it will become a tremendous update for Twente.
They will be prepared:
One of the least colourful gardens of http://www.boomkamp.com
1. Boomkamp Gardens in Borne, is expanding the parking lot.
2. Aan de Stegge, Goor, too much? Send them to Hundertwasser in Vienna.
3. Tiny town Ootmarsum, take care, look what happened to Cinque Terre.
4. Sound barrier will be broken by clog marshes
5. Cycling will be in crowds asround the Lake Constance.
Twente en Salland have got aperfect designated infrastructure for cycling
6. Hooligans will fight to the FC Twente football fans. The club disturbs business as usual in the Dutch championship by winning the championship every year. http://www.fctwente.nl/index2.html
7.Everybody will study on the cheap at TU Twente (http://www.universiteittwente.nl/en)
So not too many people and if they come, it is preferred by public transport or bicycle. T prevent CO2-emission and global warming. The Twent like his/her fellow-countrymen but like to stay them as long as possible in the Randstad where Hansje Brinkers is working hard to protect them against the water by putting his finger in the hole of a dyke : http://members.chello.nl/m.jong9/map12/hansbrinker.html
Next posting about opportunities for people for whomsmallis beautiful.
Antwerpen - Luik - Maastricht en de Vuelta.
Sint-Job-in-'t-Goor bij Antwerpen als staartplaats. Het Vlaanderengevoel is er - door die naam - onmiddellijk.Het voelt ook een beetje als thuiskomen: we komenuit Goor.
Hoor jebij de happy few,dan moet je in Brasschaat zijn. Ik ken mijn plaats en ga richting St. Job.
Maar ik wil naar Luik, de Ronde van Spanje achterna.
(..?..)
Die is zaterdag in Assen gestart. Het is nu maandag, de finish van de vierde etappe voor de profs is dinsdag in het Palermo aan de Maas. Liège dus.
Naar Liège en daarna Maastricht, dat moet te doen zijn in twee dagen, op de fiets door het vriendelijke Vlaamse land.
Lekker weertje zodat mijn metgezellen toch maar bij hun oorspronkelijke keus blijven: het strand van Cadzand, en Gent. En speciaal voor E. overnachten in De Draecke. En een pint in St.Joris op de Grote Markt.
Omdat ik dat allemaal netjes voor ze geregeld heb krijg ik een lift en word afgezetlangs de snelweg richting Antwerpen, bijSt.Job.
Veel en goed geoutilleerde fietspaden in Vlaanderen
Van daar recht toe recht aan naar de hoofdstad van Wallonië, niks knooppuntengedoe met achterafweggetjes, kinderkopjes en door boomgaarden waar twee maanden geleden de krieken nog provocerend hingen. Dat is het plan.
Alleen in de route een paar voormalige spoorlijnen op het verlanglijstje gezet. Op veel ervan is wat asfalt gestrooid en aldus getransformeerd infietspad; zo ga je als een trein van bijvoorbeeld Diest naar Tienen.
De ijzeren weg van Diest gaat uiteindelijk naar Tienen (gele lijn). Ik buig af en overnacht tussen Budingen en Zoutleeuw
Maar zover ben ik nog niet. Ik word met de neus op de harde feiten gedrukt, ook Vlaanderengevoel...
Jaloers als ze zijn op de Walen met hun Ardennen hebben ze in de provincie Antwerpen een armetierige imitatie losgelaten op het wegen- en fietpadenstelsel: richels (kloven) en heuvels (uitstekende stenen) en plotseling een metersdiep gat (ravijn).Twee uur duurt deze survivaltocht en netals ik genoeg van het schuddebuiken begin te krijgen, rijd ik in Morkhoven het voormalige spoorlijntje op. Herenthals wordt hier met Aarschot verbonden, Einde aanslag op nieren en spaken.
(Hiernaast een link Belgische fietspaden. Een foto bij een artikel in De Standaard van 11 september 2009, een week na de tocht)
Van lintbebouwing naar eenlang lint van fietsers. Zo te zien allemaal elektrisch, pardon ... trap ondersteunend. Een enkele groep in de flits outfit, op weg naar het volgende café. Steunend. Maar ook zij lijken wat ze in de VS liefkozend de grijze nomaden noemen.
Averbode en Diest
De vreugdevan rijden op een goed fietspad is van korte duur want ik MOETde afslag naar Averbode nemen. Daar staat een MUST-SEE, de abdij.
Het wordt warm inmiddels en ik raak door m'n water heen. Lord, geef me een winkel of een Vlaam? Mijn gebeden worden verhoord: in de abdij van Averbode vult de dame van de receptie m'n bidons.
Ik eet daar nog een boterhammetje en ga verder. Achteraf heb ik spijt van dat profane gedrag op gewijde grond en ga op eenreisforum (LP)in conclaaf met een Antwerpse historicus die wat informatie over de abdij geeft; en tegelijk wat andere monumenten van commentaar voorziet.
http://www.lonelyplanet.com/thorntree/thread.jspa?threadID=1815927
Zoals over Diest. Waar ik enkele rondjes over de kinderkopjes in en om het begijnhof rijd. Dat ziet er indrukwekkend en goed geconserveerd uit.
Maar ik moet de concentratie vasthouden; twee jaar geleden maakte ik, toen ik het stadje uitreed - op weg naar Leuven - een lelijke val.
Zonder kleerscheuren bereik in een volgend spoorfietspad dat Diest met Tienen verbindt. Afwisselend landschap met mais, bos, weiland enfruit (appels, peren).
Goede bewegwijzering voor mensen die routes willen rijden; Vlaanderen - en dan vooral Braant en Limburg - staat erom bekend. De knooppunten zijn daar begonnen.
Maar ook een anderbordje (pijl omhoog) met als tekst :'over 7,5 km de laatste camping voor de taalgrens...
Het is weliswaar al zes uur maar dit nationalisme stuit me tegen de borst; ik ga linksaf.
Zoutleeuw zeggen de borden en er rinkelt een belletje bij me: daar is iets mee, daar moet ik heen. Dit voornemen wordt nog even onderbroken door een richeltje waarna me weer iets tegen de borst stuit: het asfalt.
Schaafwond op de elleboog, pijnlijke ribbenkast, hulpvaardige Belgen erbij: het valt allemaal mee. Maar ik heb er even genoeg van: een camping.
Ook mijn potentiële hulpverleners weten echter geen camping in de buurt.
Deman die me van het asfalt opraapte - hij was met eenbestelwagen (Vande Lanotte elektriek St. Truidenof iets dergelijks) - smoest even met een boer op een trekker en die zegt dan dat ik de tent wel achter inzijn boomgaard mag neerzetten. Hij wijst naar een boomgaard met volumineuze peren.
Aanlokkelijk om in zo'n krat te overnachten (hoog en droog) maar wie weet wat ze er morgenvroeg mee gaan doen?
Ikwil hem nog complimenten voorz'n mooie conferences maken en daarmee mijn kennis debiteren maar hij is alweer weg, z'n voorlader gevuld met grote houten kratten. Daar zal hij morgenvroeg misschiendiezelfde boomgaardmee inrijden. Gelukkig is mijn tent fel oranje.
Laat ik maar vroeg opstaan!
Zoutleeuw- Borgworm
Zoutleeuw, mooiste stadje van België? Het zou me niet verbazen. Tussen haakjes - op de kaart tenminste - Léau. We komen kennelijk bij de taalgrens.
Waremme in Waals Brabant is niet te vinden. Veel verkeerd rijden en uiteindelijk, met een andere kaart, zie ik dat de Vlaamse naam ... Borgworm is. Nondeju, merci voor deze service! Ik bevind me midden in de taalstrijd.
Maar ik ga weer eens een echte grens over, ook leuk. Want van bijv. Nederland naar Duitsland, datgaat ook wel erg simpel.
De eerste regendruppels laten zich voelen en ik besluit me snel naar Luik te begeven, maarhet wegenplan is flink in de war geschopt door de aanleg van een snelwegrond Luik en -later - de TGV. Goed dat ik me in de voorbereiding het woord Liège heb eigen gemaakt...
Waremme is mooi, Luik in is één lange afdaling tussen rommelige gebouwen tot de Maas en omdat het inmiddels harder gaat regenen laat ik het bij een korte blik op het centrale plein. Kolossen van ING en Fortis domineren. Wàt omvallen van de banken door de kredietcrisis?
Ze staan er nog fier!
Langs de Maas (of het Albertkanaal?) haast ik me richting Maastricht waar de veilige beschutting van de trein de rest moet doen. De beoogde mergelgrotten van de Sint-Pietersberg mis ik en zo nog wat afslagen. Maar wel ga ik in een kort en pittig klimmetje de Montagne Saint Pierre op, ik ben dus nog in de provincie Liège.
Nergens wordt Maastricht aangegeven. De grens hieris hier kennelijkook echt een grens: wat er aan de andere kant is, is ver van mijn bed.
Pas in de trein bedenk ik dat ik niets van de finish van de Vuelta heb gezien.
Mooi weer fietser!
's Avonds in het sportjournaal zie ik ze voorbijschuiven. Op een rotonde bij het binnenrijden van Luik is de grootste valpartij ooit in de Vuelta. Spekgladde wegen door de regen.
Wat doen ze hier toch?Wat heet... ronde van Spanje?
En tussen Liège en España stiekum in het vliegtuig. Mooi weer fietsers.
In veel etappes naar Istrië en ook terug met horten en stoten
Hoofdmoot van dit uitstapje was een bezoek aan Istrië, het schiereiland in het noorden van Kroatië. We slaan onze tenten op in het appartement van vrienden uit Almelo.
Een eerder bezoek, toevalligaan dezelfde plaats - Medulin - was in 1976. Vers in het geheugen de zee-egels waardoor badschoenen nu tot de standaarduitrusting horen.
We nemen zes dagen voor de heenreis. De terugreis duurt nog langer omdat veel moois onze aandacht trekt.
Als vervoermiddel beschikken we over een VW-bus, ook al belangeloos beschikbaar gesteld. We gebruiken de bus als primitieve camper.
De heenreis is als volgt gereden en besteed:
1. Borne via de Sauerlandroute naar de Spessart (ten oosten van Frankfurt)
2. Bezoek aan Rothenburg o/d Tauber. Verder via de Romantische Strasse naar de omgeving Füssen.
3. De Zugspitzer is in nevelen gehuld en laten we links liggen. Via de Fernpass en Innsbruck de Brenner over. Omdat het nu matig weer is rijden we door tot Mauthen (Karinthië/Oostenrijk).
4. Via Kransjka Gora (en de Marteljuk watervallen) naar de omgeving van Skofja Loka (Slovenië)
5. Ljubljana per fiets verkend. Door naar Skocjan jama (een werelderfgoed-grot)
6. De grot bezocht. Gerelaxd (A. en E.) en naar Triëst gefietst (A.)
7. Via oud stadje Buzetop 'terp'naar Medulin.
Rondleiding door de eigenaren van het appartement die morgen naar huis gaan.
7tot 14. Medulin. Strand, zwemmen, stenen zoeken, fietsen etc.
Terug:
15. Via Limski fjord bij Rovinj, Triëst (eenvoudig lang de kustweg) en Udine (verkeer chaos) over de Plöckenpass naar ... Mauthen.
16. Via Lienz en Brunico naar Bolzano (Tirol). Verjaardag.
17. Over de Reschenpass naar St. Moritz. Via de Julierspass (de hoogste: 2284 m.) naar Thusis (Zwitserland, aan Rijn ten noorden van Chur). Splügenpass befietst.
18. Via Mala (kloof waar Hinterrhein doorgaat) bewandeld. Dan via Chur en Feldkirch naar de Bodensee (omgeving Lindau)
19/20. Bodensee (Wasserburg). Zwemmen, fietsen en lezen (Martin Walsers De springende fontein speelt zich - erg herkenbaar - hier af),Prachtstad (eiland)Lindau bekeken, o.m. Spielbúcher museum
21. Via Ravensburg en Weingarten naar Tübingen. Zeer fraaie middeleeuwse studentenstad.
22. Stutgart was het plan, maar de auto mag er wegens Umweltgesetz niet in. We gaan allerlei andere mooie dingen onderweg bekijken:
a. Maulbronn: klooster (Unesco-lijst)
b. Bruchsal: barokslot
c. Speyer: o.a. Dom
en rijden naar Bingen.
23. Fietsen naar Oberwesel. Geitenpad naar slot Schönburg.
24. Via Boppard, Rhens naar Koblenz. Na bezoek naar Gondorf (a/d/ Moezel)
25. Maria Laach, Vulkaaneiffel naar Altenahr.
26. Bonn (o.a. Haus der Geschichte a/d Museumsmeile, Adenauer Allee, Beethovenhuis, Rathaus), Dom en Altstadt Keulen. Partijbijeenkomst Die Linke (met Oscar Lafontaine). 's Avonds naar huis gereden.
Ellen heeft gezwommen in de...
1. Adriatische Zee (ca. 17 graden)
2. Bodensee (17)
3. Neckar Tübingen (16)
4. Rijn Bingen (17)
5. Rijn Oberwesel (18)
6. Moezel Gondorf (17)
7. Ahr Altenahr (15,5)
Mooiste strand: Rijn bij Bacharach
Arie heeft gefietst:
1. Medulin -Rovinj - Limski Fjord
2. Medulin - Labin - Zminj
3. Skocjan - Triëst- Koper
4. Thusis - Monte Splugo
5. Friedrichshafen - Bregenz
6. Bingen - Oberwesel - Stomberg
7. Koblenz - Cochem
Temperatuur - behalve op de Monte Splugo - minimaal 23 graden.
Groen, groener, groenst: de sagenlandroute.
Borne, het groene hart van Twente. Ik plagieer de eerste zin uit de folder. Daar vertrekken en nog even een brief aan je nieuwe bank op de bus doen: een groene bank. En TNT Post heeft ook nog een sticker met Groen, groener, groenst op haar brievenbus geplakt. Een brievenbus die vorig jaar al van kleur verschoot: van rood naar oranje. Misschienhad-ie al weetvan de koninklijke bonussen die de ING-top voor zichzelf bedacht heeft.Wat uiteindelijk leidt tot deze brievenbusactie.
Omgeving Saasveld.
Andere actie nu,de Sagenlandroute rijden.Op de fiets. Wat ben ik toch verantwoord bezig.
Gewoon de bordjes volgen. TomTom en kaart thuis laten. En anders is er nog altijd de zon...
Via een mooi coulissenlandschap, het handelsmerk van Twente en de Achterhoek,gaat het naar Saasveld. Een plaatsje dat bruist van de activiteiten. Nu stil maar in het weekend is het feest in Twente, vooral bij megadisco Bruins (neem daarom gerust uw puberende kleinkinderen mee naar de camping in Twente, het is er ondanks de fietsliefhebbers cool).
En zaterdag treedt de plaatselijke toneelvereniging Ernst en Luym op. De bezorgende groenteman heet Jan uit de Betuwe; in ieder geval komt de Elstar die hij me als ex-Betuwnaar (hij en ik) toestopt, uit die regio. Nog steeds lekker.
De route gaat het dorpje weer uit en gaat over een essenlandschap. Groen is het hier zeker: tot waar het oog kan zien: coniferen.
Ook coniferen.
Tsja, zegt een Pool die er aan het werk is, vraag en aanbod, hè. En hij moet er zelf om lachen; het bewijs dat integratie bij taal begint. Dat er 's zomers soms een giflucht in de buurt van dit andersoortige heggenlandschap hangt is hem onbekend. Een loyale medewerker. Soms is het handig dat taal tekort schiet.
Via enkele kastelen - want zo schijnen elkaar rakende, over de weg hangende bomen ook genoemd te worden (hier schiet mijn taalkennis tekort) - gaat de weg naar 't Stift, een buurtschap bij Weerselo.
Een kerkje, wat huizen, een restaurant en een oude eik op en rond een intieme binnenplaats. Een groepje fietsers, categorie grijze-golf. Ze gaan snel door want het restaurant is gesloten.
En dat allemaal op nog geen hectare. De ouwe eik wordt met kunst-en vliegwerk - volgens de houtje-touwtje methode - bij elkaar gehouden en het zal me niet verbazen als hijeind maart in een novemberstorm het loodje legt. U bent gewaarschuwd.
Linksaf, toont de groene pijl op het bordje. Naar Tubbergen, had ik in de voorbereiding al gezien (zie de link bij de vorige posting).
Daarna zijn de bordjes verdwenen. Of ik zie ze over het hoofd. Of ik rijd verkeerd. Wel LF21b, Herickhave-route, Kastelenoute IJssel-Ems (met daaronder: Let op deze route is 575 km lang). Ik let op en voorkom daarmee dat ik per ongeluk de Kastelenroue wil afmaken.
Ook zijn er allerlei nummers van een knooppuntenroute.
Bordjes buitelen over elkaar: ook knooppuntenroutes horen tot het arsenaal ... totdat GPS alles overbodig maakt.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Maar Ik word er wel beduusd van, van al die bordjes, zoals de koeien die in de lente de stal uit mogen en dartelend op weg willen maar niet weten waarheen.
Het wordt me groen en geel voor de ogen maar dankzij de gele component, de zon,vind ik de weg terug naar Borne. Even vragen bij de VVV hoe en waar het miskan zijngegaan.
Ja, het routeboekje hebben ze en is te koop. 'Rijdt u vaker autoroutes' is nog de vraag.
Groen, groener, groenst. Wat was ich toch verantwoord bezig vandaag. Ik voel me echt een groentje.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bekijken/doen:
1. Tussen Fleringen en Tubbergen: de Kroeseboom, een van de oudste eiken van NL en door de plaatselijke smid met een ingenieus stangenstelsel op de been gehouden. Vormt van oudsher een kruispunt van wegen. Het KRO-programma Kruispunt sprong hierop in: http//www.katholieknederland.nl
2. Tubbergen: St. Pancratius basiliek en de ernaast gelegen uitspanning Raodhuus.
3. Op zaterdag is er een zwarte markt in Weerselo
4. Biologisch ijs: Olde Nije Weme, (hele week), een paar honderd meter achter de zwarte markt.
5. Voor wandelaars is er een prachtige korte wandeling rond het Molenven, vlak buiten Borne.
6. In de regio is er de hele zomer wel ergens een concours hippique; vaak in de 'achtertuin' van Olympisch en/of wereldkampioenen zoals Jeroen Dubbeldam of de gebroeders Schröder.
Sagenlandroute Twente
In voorbereiding gegevens en weetjes over fietstocht:
Veel sagen (Ellert en Brammert) zijn gerelateerd aan het veen.
Turf wordt nog steeds 'geoogst' nu gebruikt als potgrond.
In het graafschap Bentheim is het gebruikte materiaal langs de weg te zien. Historie en dagelijkse praktijk nu.
In Barger-Compascuum (Drenthe) en Vriezenveen (Oerijssel) zijn veenmusea.